ابن ‌سينا و پاسخ به پارادوكس ‌هايي درباره ماده و صورت

در اين مقاله پاسخ ابن ‌سينا به دو پارادوكس كيت فاين درباره ماده و صورت را بررسي كرديم. پارادوكس‌هايي كه در ذيل نظريه ماده - صورت‌گرايي ارسطوئي طرح مي‌كند و مفروضات ارسطويي را از منظر آنها مي‌سنجد. پاسخ ابن‌سينا به اين پارادوكس‌ها مهم است زيرا مزايا و كاستي‌هاي احتمالي موجود در ماده-صورت‌گرايي سينوي را مشخص مي‌كند. بر اين اساس در مقاله: نخست، مي‌پردازيم به پارادوكسي، درباره امكان تمايز ميان دو شيئي كه صورت و ماده مشترك دارند. براي رفع پارادوكس، سه آموزۀ انتقال ماده، صورت مشترك و تركيب قابل طرح است با انكار هر آموزه پارادوكس حل مي‌شود ابن‌سينا پارادوكس اول را با انكار صورت مشترك پاسخ مي‌دهد. دوم، مي‌پردازيم به پارادوكسي، درباره تغيير ماده در يك شي و حفظ اينهماني آن در طول زمان، كه نشان داديم ابن‌ سينا در اين موضع نمي‌تواند پارادوكس را حل ‌كند و تنها راه ممكن ابن ‌سينا نسبي كردن رابطه جزئيت ماده به شاخص زمان است.