بررسي روند تغييرات كيفيت آزمون عيني ساختارمند باليني براي سنجش صلاحيت باليني دانشجويان

مقدمه: با توجه به آنكه در سال هاي اخير آزمون صلاحيت باليني به منظور سنجش عملكرد دانشجويان پزشكي پيش از فارغ التحصيلي اجرا مي شود، بررسي ويژگي هاي سايكومتريك آن به منظور اتخاذ تصميمات مديريتي در زمينه برگزاري يك آزمون روا و پايا ضروري است. روش كار: در اين مطالعه ي گذشته نگر، تمامي دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران كه در طي سال تحصيلي 2017-2018 در آزمون صلاحيت باليني شركت كردند، وارد مطالعه شدند. نمرات شركت كنندگان به تفكيك ايستگاه ها و نمره كل آزمون آسكي جمع آوري و تحليل شد. به منظور بررسي كيفيت آزمون آسكي صلاحيت باليني، ضريب دشواري، ضريب تميز، R2 و تمايز بين درجات با استفاده از نرم افزار SPSS محاسبه شد. پايايي آزمون با استفاده از آلفاي كرونباخ تعيين شد. همبستگي بين معدل كل دانشجويان با نمره نهايي آسكي محاسبه شد. يافته‌ها: تعداد 327 نفر كارورز در قالب 4 دوره ي برگزاري آزمون صلاحيت وارد مطالعه شدند. مقدار R^2 براي هر آزمون به ترتيب از 0.33 تا 0.78، 0.75 تا 0.91، 0.63 تا 0.90 و 0.53 تا 0.89 بدست آمد. مقدار آلفاي كرونباخ آزمون از 0.52 تا 0.76 به دست آمد. دامنه ضريب تميز به ترتيب براي هر آزمون برابر 0.02- تا 0.52، 0.09- تا 0.64، 0.05- تا 0.64 و 0.94 تا 1 بود. دامنه ضريب دشواري به ترتيب براي هر آزمون برابر 0.68 تا 0.93، 0.21 تا 0.88، 0.62 تا 0.91 و 0.72 تا 0.96 بود. ضريب همبستگي بين معدل كل و نمره نهايي آسكي صلاحيت باليني 0.56 (0.001 P) محاسبه شد. نتيجه گيري: ضرايب تحليل پس آزمون آسكي در نوبت هاي مختلف اجراي مي تواند به دليل اثرات آموزشي اجراي آزمون بر يادگيري دانشجويان و بهبود كيفيت طراحي ايستگاه ها تغيير كند. محاسبه شاخص هاي سايكومتريك متناسب با آزمون هاي مبتني بر عملكرد براي تحليل ايستگاه ها و نيز تحليل كل آزمون قابل اجرا است و اطلاعات مفيدي در خصوص نقاط مثبت و منفي آزمون در اختيار مي گذارد كه براي ارائه راهكارهاي اصلاحي حائز اهميت است.