مقايسهٔ هوش هيجاني والدين كودكان داراي اختلال طيف اوتيسم و عادي

زمينه و هدف: تأثير كودك مبتلا به طيف اوتيسم بر خانواده به عواملي مانند ويژگي‌هاي شناختي و هيجاني و شخصيتي والدين، ارزيابي آن‌ها از مسئله، مهارت حل مسئله، راهبردهاي منفي يا ناكارآمد و مهارت‌هاي اجتماعي آنان بستگي دارد. ازاين‌رو پژوهش حاضر با هدف مقايسهٔ هوش هيجاني والدين كودكان طيف اوتيسم و والدين كودكان عادي انجام شد. روش‌بررسي: روش پژوهش حاضر از نوع علي‌مقايسه‌اي بود. جامعهٔ آماري را تمامي والدين داراي فرزند اختلال طيف اوتيسم و والدين داراي فرزند عادي شهرستان اروميه تشكيل دادند. انتخاب گروه نمونه بدين‌صورت بود كه ۵۰ زوج داراي فرزند مبتلا به اختلال اوتيسم، با روش نمونه‌گيري دردسترس، از خانواده‌هايي با كودك طيف اوتيسم كه در شهرستان اروميه زندگي و به مركز نگهداري و آموزش كودكان طيف اوتيسم در اين شهر مراجعه كردند، همراه با ۵۰ زوج داراي فرزند عادي با روش نمونه‌گيري تصادفي‌خوشه‌اي از بين والدين كودكان شاغل به تحصيل در مدارس ابتدايي شهر اروميه، انتخاب شدند. ابزار پژوهش جهت بررسي هوش هيجاني، پرسشنامهٔ هوش هيجاني بارآن بود. جهت تجزيه‌‌وتحليل داده‌ها از مدل آماري تي دو گروه مستقل استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از پژوهش نشان داد در متغيرهاي هوش هيجاني كل (۰٫۰۲۰=p) و برخي از مؤلفه‌هاي آن ازجمله حل مسئله (۰٫۰۴۰=p)، شادماني (۰٫۰۰۱ p)، روابط بين‌فردي (۰٫۰۳۰=p)، خوش‌بيني (۰٫۰۰۱ p)، عزت‌نفس (۰٫۰۵۰=p) و انعطاف‌پذيري (۰٫۰۱۰=p)، در بين والدين كودكان عادي و والدين كودكان طيف اوتيسم تفاوت معناداري وجود داشت. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش مبني‌بر كم‌بودن هوش هيجاني و برخي از مؤلفه‌هاي آن در والدين كودكان طيف اوتيسم، آموزش‌هاي لازم در اين زمينه به آن‌ها، بايد در مداخلات به‌هنگام درنظر گرفته شود.