تأثير تمرينات ادراكي‌حركتي بر رشد مهارت‌هاي حركتي پسران نا‌توان هوشي تربيت‌پذير

زمينه و هدف: ناتوان هوشي يكي از ناهنجاري‌هاي ادراكيحركتي دوران رشد است؛ كودكان داراي ناتواني هوشي علاوه‌بر بهرهٔ هوشي در مهارت‌هاي حركتي نيز نمرهٔ كمتري از هم سن و سال‌هاي خود كسب مي‌كنند. پژوهش‌هاي متعددي تأثير تمرينات بدني مختلف بر بهبود مهارت‌هاي حركتي ساير كودكان را نشان داده‌اند؛ بنابراين هدف از انجام تحقيق حاضر بررسي تأثير تمرينات ادراكيحركتي بر رشد مهارت‌هاي حركتي پسران ناتوان هوشي تربيت‌پذير بود. روش‌بررسي: براساس هدف پژوهش، ۲۰ پسر ناتوان هوشي تربيت‌پذير از مركز بهزيستي شهرستان مريوان با ميانگين سني۳٫۱۱ ± ۸٫۱ سال و ضريب هوشي ۶٫۸۴ ± ۳۹٫۱۴ با روش نمونه‌گيري هدفمند مطالعه شدند. از همهٔ كودكان پيش‌آزمون گرفته شد، سپس نمونه‌ها به‌صورت هدفمند به دو گروه ۱۰ نفري كنترل و آزمايش تقسيم شدند. در اين پژوهش براي سنجش مهارت‌هاي حركتي درشت و ظريف از آزمون تبحر حركتي برونينكس اوزرتسكي استفاده شد. گروه آزمايش، تمرينات ادراكي حركتي را طي ۲۴ جلسه و هر جلسه ۴۵ تا ۶۰ دقيقه و سه روز در هفته انجام دادند. پس از ۲۴ جلسه تمرين از هر دو گروه، پس‌آزمون به عمل آمد. داده‌هاي پژوهش با استفاده از آزمونهاي ناپارامتريك ويلكاكسون و يومن‌ويتني (نرم‌افزار SPSS16) تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه اين دورهٔ تمريني تأثير معناداري روي مهارت‌هاي حركتي سرعت دويدن و چابكي (۰٫۰۰۸=p)، تعادل (۰٫۰۱۵=p)، هماهنگي دوسويه (۰٫۰۱۵=p) و قدرت (۰٫۰۱۱=p) در گروه آزمايش داشته است. درحالي‌كه تأثير اين دورهٔ تمريني روي مهارت‌هاي حركتي سرعت پاسخ، كنترل بينايي حركتي و سرعت و چالاكي اندام فوقاني ازنظر آماري معنادار نبود. نتيجه‌گيري: از نتايج به‌دست‌آمده چنين برداشت مي‌شود كه برنامهٔ تمريني به‌كاررفته در پژوهش حاضر براي بهبود مهارت‌هاي حركتي درشت در پسران ناتوان هوشي تربيت‌پذير مناسب بوده و مي‌تواند به‌عنوان برنامهٔ تمريني توسط مراكز مربوطه به كار گرفته شود.