بررسي تأثير مداخلۀ تكرار ناكلمه بر كاهش شدت لكنت كودكان دبستاني داراي لكنت

زمينه و هدف: عملكرد حافظۀ فعال واج‌شناختي در افراد داراي لكنت و افراد بدون لكنت متفاوت است. تكليف تكرار ناكلمه، يك آزمون رايج و مناسب براي بررسي مدار واج‌شناختي حافظۀ فعال است. پژوهش حاضر به‌منظور تعيين تأثير مداخلۀ تكرار ناكلمه بر كاهش شدت لكنت كودكان دبستاني انجام شد. روش بررسي: مطالعۀ حاضر از نوع مداخله‌اي و يك مطالعۀ مورد منفرد بود كه بر روي پنج كودك داراي لكنت انجام شد. نمونه‌ها از مراكز گفتاردرماني و بر اساس معيارهاي ورود و خروج انتخاب شدند. پس از تعيين موقعيت خط پايه و ارزيابي‌هاي اوليه، كودكان وارد برنامۀ مداخله شدند و طي هجده جلسه مداخله، برنامۀ آموزشي تكرار ناكلمه را به‌صورت انفرادي دريافت كردند و هم‌زمان ارزيابي‌هاي مستمر در طول مطالعه انجام شد و در پايان مطالعه، مجدداً ارزيابي‌ها و اندازه‌گيري شدت لكنت تكرار شد. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل ديداري و اندازۀ اثر Cohen s d استفاده شد. يافته‌ها: تجزيه‌وتحليل داده‌ها نشان داد كه به‌دنبال مداخله، تغييرات قابل‌ملاحظه‌اي به‌صورت كاهش درصد هجاهاي لكنت‌شده و كاهش شدت لكنت در شركت‌كنندگان مشاهده شد. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعۀ حاضر نشان‌دهندۀ تأثير مداخلۀ تكرار ناكلمه از نظر آماري بر كاهش ميزان شدت لكنت در كودكان موردمطالعه است و شواهد اوليه‌اي را به‌منظور استفاده از مداخلۀ تكرار ناكلمه به‌عنوان يك روش درماني مكمل در كنار ساير روش‌هاي درماني براي درمان كودكان مبتلا به لكنت فراهم مي‌آورد .با اين حال معناداري اين كاهش شدت لكنت از نظر باليني شايستۀ بحث است.