مقايسهٔ سبك‌هاي شوخ‌طبعي و مهارت‌هاي اجتماعي دانش‌آموزان با و بدون اختلال يادگيري خاص مقطع متوسطه

زمينه و هدف: پژوهشگران اذعان دارند رشد مهارت‌هاي ارتباطي دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص درمقايسه با دانش‌آموزان عادي در بسياري از جهات با مشكل روبه‌رو است. ازاين‌‌رو پژوهش حاضر با هدف مقايسهٔ سبك‌هاي شوخ‌طبعي و مهارت‌هاي اجتماعي دانش‌آموزان با و بدون اختلال يادگيري خاص در مقطع متوسطه انجام شد. روش‌بررسي: روش اين پژوهش توصيفي از نوع علي‌مقايسه‌اي بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي دانش‌آموزان پسر داراي اختلال يادگيري خاص و دانش‌آموزان عادي دورهٔ متوسطه شهر كرمان تشكيل دادند. ۸۰ آزمودني (۴۰ دانش‌آموزبااختلال يادگيري خاص و ۴۰ دانش‌آموز عادي) به‌صورت نمونه‌گيري تصادفي‌خوشه‌اي چندمرحله‌اي به‌عنوان اعضاي نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از آزمون هوش ريون و پرسشنامه‌هاي مهارت‌هاي اجتماعي ماتسون و همكاران (۱۹۸۳) و پرسشنامهٔ سبك‌هاي شوخ‌طبعي مارتين و همكاران (۲۰۰۳) استفاده شد. براي تجزيه‌‌وتحليل داده‌ها نيز، تحليل واريانس چندمتغيري به‌كار رفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات مهارت‌هاي اجتماعي دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص كمتر از دانش‌آموزان عادي بود (۰٫۰۰۱ p). همچنين ميانگين نمرات دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص در مؤلفهٔ سبك شوخ‌طبعي خودافزاينده كمتر از دانش‌آموزان عادي به‌دست آمد (۰٫۰۴۳=p) و دانش‌آموزان اختلال يادگيري خاص در مؤلفه‌هاي سبك شوخ‌طبعي پرخاشگرانه (۰٫۰۲۵=p) و خودكاهنده (۰٫۰۴۶=p) نمرات بيشتري را كسب كردند. نتيجه‌گيري: باتوجه به اينكه داشتن ارتباط مؤثر با همسالان (مهارت‌هاي اجتماعي صحيح) و پذيرش ازسوي آنان براي تمامي دانش‌آموزان به‌ويژه دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص پيش‌بيني‌كنندهٔ خوبي از شايستگي تحصيلي و اجتماعي آتي آنان محسوب مي‌شود و همچنين دانش‌آموزان بااختلال يادگيري خاص در كاربرد سبك شوخ‌طبعي سالم و مهارت‌هاي اجتماعي مطلوب با مشكل مواجه هستند، لزوم توجه به متغيرهاي مذكور امري بسيار مهم و حياتي است.