مقايسهٔ سرسختي روان‌شناختي و نشاط ذهني در دانش‌آموزان با اختلال يادگيري خاص و عادي

زمينه و هدف: خانواده‌ يكي از گروه‌هاي بسيار طبيعي‌ است كه نيازهاي انسان را ارضا مي‌كند. تولد كودكي با ناتواني يادگيري در خانواده رويدادي نامطلوب و چالش‌زا است. اين امر باعث ايجاد برخي ذهنيت‌ها و باورهايي نامناسب در اين دسته از كودكان مي‌شود. لذا پژوهش حاضر با هدف مقايسهٔ سرسختي روان‌شناختي و نشاط ذهني در دانش‌آموزان با اختلال يادگيري خاص و عادي انجام شد. روش‌بررسي: اين پژوهش از نوع عليمقايسه‌اي بود. جامعهٔ آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان پايهٔ چهارم، پنجم و ششم ابتدايي داراي اختلال يادگيري خاص و عادي شهر خوسف استان خراسان جنوبي در سال تحصيلي ۱۳۹۵-۱۳۹۴ بود. نمونهٔ پژوهش شامل ۳۰ نفر از دانش‌آموزان با ناتواني يادگيري كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده از مركز آموزشي مشكلات يادگيري پوياي شهر خوسف و ۳۰ نفر از دانش‌آموزان عادي شهر خوسف نيز به شيوهٔ همتاسازي (براساس هوشبهر، سن، جنس و پايهٔ تحصيلي) انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقياس سرسختي روان‌شناختيفرم كوتاه اهواز و مقياس نشاط ذهني موقعيتي بود. داده‌ها به كمك شاخص‌هاي توصيفي و تحليل واريانس چند‌متغيري مانوا تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميانگين و انحراف استاندارد سرسختي روان‌شناختي در گروه اختلال يادگيري خاص ۳٫۵۶ ± ۱۰٫۸۹ در مقايسه با گروه عادي ۳٫۲ ± ۱۵٫۶۶ كمتر بود؛ همچنين ميانگين نشاط ذهني در گروه اختلال يادگيري خاص۴٫۷۳ ± ۱۹٫۵۶ در مقايسه با گروه عادي ۵٫۰۲ ± ۲۶٫۱۸ كمتر بود. لذا بين دو گروه از دانش‌آموزان در سرسختي روان‌شناختي و نشاط ذهني تفاوت معناداري وجود دارد (۰٫۰۵ p). نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص در قياس با دانش آموزان عادي سرسختي روان‌شناختي و نشاط ذهني كمتري دارند و نيازمند توجه و خدمات روان‌شناختي بيشتري هستند؛ بنابراين توجه به برنامه‌هاي آموزشي و خدمات مشاوره‌‌اي براي اين دانش‌آموزان از اهميت ويژه‌اي برخوردار است.