اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر افزايش شفقت به خود، و تحمل آشفتگي در دانش‌آموزان با اختلال اضطراب اجتماعي

هدف: اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش »شفقت به خود « و تحمل آشفتگي در دانش‌آموزان با »اختلال اضطراب اجتماعي « (SAD) در دورۀ متوسطۀ دوم انجام شد. اين مداخله به‌جاي تمركز مستقيم بر تغيير رويدادهاي روان‌شناختي، به دنبال تغيير كاركرد اين رويدادها و رابطۀ فرد با آن‌ها از طريق راهبردهايي مانند پذيرش يا گسلش‌شناختي است. روش‌بررسي: اين مطالعه به‌صورت نيمه‌آزمايشي همراه با پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري، دانش‌آموزان دختر متوسطه در شهر تهران بودند كه از بين آن‌ها ۶۰ نفر انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه ۳۰ نفره آزمايش و كنترل تقسيم شدند. از سه پرسش‌نامۀ استاندارد اضطراب اجتماعي، شفقت به خود و تحمل آشفتگي براي سنجش متغيرهاي پژوهش استفاده شد. همۀ مراحل آماري با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام و داده‌ها نيز با تحليل كوواريانس چندمتغيره تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش شفقت به خود كلي (۱۴۲٫۱۹=F و ۰٫۷۲= η و ۰٫۰۵ p) و تحمل آشفتگي كلي (۳۲۵٫۸۸=F و ۰٫۸۶= η و ۰٫۰۵ p) در دانش‌آموزان با اختلال اضطراب اجتماعي در دورۀ متوسطه دوم مؤثر بوده است. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌ها نتيجه مي‌گيريم كه از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (Act) مي‌توان به‌مثابه رويكردي مؤثر در افزايش سلامت رواني دانش‌آموزان استفاده كرد.