آموزش شناختي‌رفتاري گروهي مادران بر كاهش اختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي كودكان

زمينه و هدف: اختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي سندرم باليني است كه توسط اختلال نقص توجه و فزون‌كنشي پايدار با رفتار تكانشي مشخص مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسي آموزش شناختي‌رفتاري گروهي مادران بر كاهش اختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي كودكان انجام گرفت. روش‌بررسي: پژوهش حاضر از طرح‌هاي نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. سي نفر از مادران كودكان ۶تا۱۲ساله بااختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي براساس فراخوان عمومي و مصاحبهٔ باليني ساختاريافته و ملاك‌هاي تشخيصي DSM -5، به‌صورت داوطلب انتخاب شدند. به‌طور تصادفي ۱۵ نفر در گروه آزمايش و ۱۵ نفر در گروه كنترل قرار گرفتند. براي مادران گروه آزمايش، آموزش شناختي‌رفتاري گروهي برطبق الگوي ده‌جلسه‌اي باركلي (۱۹۹۰)، هفته‌اي دو جلسهٔ ۹۰دقيقه‌اي اجرا شد. در تحليل داده‌ها از روش‌هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (تحليل واريانس با اندازه‌گيري تكراري) و نرم‌افزار آماري SPSS نسخهٔ ۲۰ استفاده شد. يافته‌ها: تحليل واريانس با اندازه هاي تكراري نشان داد آموزش شناختي‌رفتاري گروهي مادران منجربه كاهش اختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي كودكان گروه آزمايش درمقايسه با گروه كنترل در مراحل پس آزمون و پيگيري شده است (۰٫۰۰۱ p). نتيجه‌گيري: به‌نظر مي رسد آموزش شناختي‌رفتاري گروهي مادران، روشي مناسب براي كاهش نارسايي توجه/بيش‌فعالي كودكان با اين اختلال باشد.