اثربخشي شناخت‌درماني مبتني‌بر ذهن‌آگاهي بر ميزان نشخوار فكري افراد مبتلا به اختلال افسردگي اساسي و وسواسي-جبري

زمينه و هدف: عوامل مختلفي در بروز و پيشرفت اختلال‌هاي خُلقي و اضطرابي تأثير دارند كه از عوامل مهم‌تر، نشخوار فكري است. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي شناخت‌درماني مبتني‌بر ذهن‌آگاهي بر ميزان نشخوار فكري افراد مبتلا به اختلال افسردگي اساسي و وسواسيجبري انجام گرفت. روش‌بررسي: طرح پژوهش نيمه‌آزمايشي و از نوع پيش‌آزمون‌پس‌آزمون با گروه كنترل بود. حجم نمونه را ۸۰ نفر بيمار مبتلا به اختلال افسردگي اساسي و وسواسيجبري تشكيل دادند كه طبق تشخيص روان‌پزشك و برحسب DSM5 تشخيص داده شده بودند و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش ۴۰ نفر (۲۰ افسرده، ۲۰ وسواسي) و كنترل ۴۰نفر(۲۰ افسرده، ۲۰ وسواسي) قرار گرفتند. براي اجرا، ابتدا از هر دو گروه با استفاده از پرسشنامهٔ نشخوار فكري پيش‌آزمون گرفته شد. سپس، گروه آزمايش طي هشت جلسه با روش شناخت‌درماني مبتني‌بر ذهن‌آگاهي، آموزش ديدند. بعد از اتمام جلسات پس‌آزمون در هر دو گروه اجرا و دو ماه بعد آزمون پيگيري انجام شد. جهت تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس چندمتغيري (مانكوا) استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاكي‌از آن بود كه شناخت‌درماني مبتني‌بر ذهن‌آگاهي موجب كاهش نشخوار فكري بيماران مبتلا به اختلال افسردگي اساسي و وسواسيجبري در مرحلهٔ پس‌آزمون و پيگيري شد (۰٫۰۰۱ p). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش پيش‌بيني مي‌شود كه شناخت‌درماني مبتني‌بر ذهن‌آگاهي در درمان اختلالات رواني و پيشگيري از بروز و پيشرفت اين اختلالات مؤثر است.