شناسايي و اولويت‌بندي موانع اشتغال معلولان حركتي در بخش خصوصي از ديدگاه كارآفرينان و معلولان با رويكرد ANP

زمينه و هدف: در عصر حاضر توجه به موضوع اشتغال كامل و بهره‌مندي از نيروي كار موجود، از دغدغه‌هاي اصلي تمام دولت‌هاست كه در اين راستا، برطرف‌كردن موانع اشتغال نه‌تنها براي افراد سالم، بلكه براي معلولان نيز اهميت دارد. هدف اين پژوهش، شناسايي و اولويت‌بندي موانع اشتغال معلولان حركتي در بخش خصوصي از ديدگاه كارآفرينان و معلولان است. روش‌بررسي: تحقيق حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر ماهيت، توصيفي است كه بر روي ۶۷ نفر از معلولان حركتي شهرستان گناوه و ۲۵ نفر از كارآفرينان اين شهرستان صورت گرفت. روش نمونه‌گيري به‌كاربرده‌شده در اين تحقيق، گلوله برفي است. براي يافتنِ راهي مناسب براي شناسايي موانع اشتغال معلولان حركتي، مصاحبه‌هايي انجام شد و براي رتبه‌بندي اين موانع، از روش فرايند تحليل شبكه‌اي (ANP) و نرم‌افزار سوپردسيژن استفاده شده است. يافته‌ها: ۲۱ ماده به‌عنوان موانع اشتغال معلولان حركتي در بخش خصوصي شناسايي شد. تحليل عوامل تأييدي نشان داد كه اين ۲۱ ماده، از پنج عامل توانايي‌هاي فردي، راهبردي، محيطي، هزينه و نگرشي تشكيل شده‌ و همۀ مواد بر عامل مربوط به خود اثر معني‌داري گذاشته‌ است. همچنين مشخص شد كه موانع توانايي‌هاي فردي، كم‌اهميت‌ترين و موانع راهبردي مهم‌ترين موانع بر سر راه اشتغال آن‌هاست. از ميان اين ۲۱ ماده، نداشتن مكان اوليه براي شروع فعاليت با وزن ۰٫۰۰۴۶ كم‌اهميت‌ترين مانع و نداشتنِ پشتكار با وزن ۰٫۳۲۲ مهم‌ترين مانع بر سر راه اشتغال افراد داراي معلوليت به دست آمد. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي به‌دست‌آمده، مشخص شد كه معلولان حركتي در زمينۀ اشتغال در بخش خصوصي، با پنج دسته مانع اصلي توانايي‌هاي فردي، راهبردي، محيطي، هزينه و نگرشي روبه‌رو هستند كه بايد به آن‌ها توجهي جدي شود. از اين‌ رو در پايانِ اين گزارش، راهكارهايي براي ازميان‌برداشتن اين موانع ارائه شده و دربارۀ اقداماتي كه كارآفرينان در بخش خصوصي مي‌توانند براي اين افراد انجام دهند، بحث شده است.