اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي بر سلامت عمومي و مهارت‌هاي حل‌مسئلهٔ اجتماعي مادران با فرزند مبتلا به اختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي

هدف: اختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي يك اختلال عصب روان‌شناختي است كه تأثيرات عميقي بر روابط فرد با ساير اعضاي خانواده و فضاي كلي حاكم بر اين محيط مي‌گذارد. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش‌ مهارت‌هاي زندگي بر سلامت عمومي و مهارت حل‌مسئلهٔ اجتماعي مادران داراي فرزند مبتلا به اختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي انجام شد. روش‌بررسي: روش پژوهش از نوع شبه‌‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه گواه بود. در اين پژوهش از مادران داراي فرزند با نارسايي توجه/فزون‌كنشي مراجع به كلينيك‌هاي مشاورهٔ شهر گلپايگان ۲۰ نفر از مادران داوطلب واجد شرايط به‌شيوهٔ هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه گواه و آزمايش جاي‌گماري شدند. مداخله در ۱۰ جلسه در گروه آزمايش صورت گرفت. از پرسشنامه‌هاي حل‌مسئلهٔ ‌اجتماعي (دزوريلا و همكاران، ۲۰۰۲) و سلامت عمومي (گلدبرگ وهيلير، ۱۹۷۲) در مرحلهٔ قبل و بعد از آموزش استفاده شد. براي تحليل نتايج از آزمون تحليل كواريانس تك‌متغيره با سطح معناداري (۰٫۰۱ p) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد آموزش مهارت‌هاي زندگي بر سلامت عمومي (۰٫۰۱ p) و مهارت‌هاي حل‌مسئلهٔ اجتماعي (۰٫۰۱ p) مادران داراي فرزند مبتلا به اختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي مؤثر بود. نتيجه‌گيري: بنابر نتايج اين پژوهش به درمانگران در حيطهٔ كار با خانواده‌هاي داراي فرزند اختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي توصيه مي‌شود آموزش مهارت‌هاي زندگي را جهت ارتقاي سلامت عمومي و مهارت‌هاي حل‌مسئلهٔ اجتماعي اين خانواده‌ها مورد توجه قرار دهند.