مدل تبيين افسردگي براساس نقش مستقيم حمايت اجتماعي با ميانجي‌گري سبك‌هاي اسنادي كودكان

هدف: افسردگي يكي از اختلالات شايع دوران كودكي است. پژوهشگران بر شناسايي عوامل مرتبط با افسردگي در دورهٔ كودكي تأكيد كرده‌اند. هدف پژوهش حاضر تبيين افسردگي بر اساس نقش مستقيم حمايت اجتماعي و نقش ميانجي سبك‌هاي اسنادي در كودكان بود. روش‌بررسي: طرح پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعهٔ آماري اين پژوهش را تمامي كودكان مراكز بهزيستي تهران به تعداد ۱۱۲۰ كودك ۷ تا ۱۲ سال در ۷۹ مركز در سال ۱۳۹۶ تشكيل دادند. ۵۴۵ نفر به‌شيوهٔ نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل، پرسشنامهٔ افسردگي كودكان كواكس (۱۹۹۲)، پرسشنامهٔ سبك اسنادي كودكان پترسون و سليگمن (۱۹۸۴) و پرسشنامهٔ حمايت اجتماعي پروسيدانو و هلر (۱۹۸۳) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS22 و AMOS 23 تحليل شدند. آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و معادلات ساختاري با سطح معناداري ۰٫۰۵ به‌ كار گرفته شد. يافته‌ها: نتايج همبستگي پيرسون نشان داد، سبك اسنادي دروني و پايدار منفي با افسردگي ارتباط معكوس و معناداري داشت (۰٫۰۰۱ p) و سبك اسنادي دروني منفي، پايداري، كلي با افسردگي ارتباط مستقيم و معناداري داشت (۰٫۰۰۱ p). همچنين، حمايت اجتماعي با افسردگي ارتباط منفي و معناداري داشت (۰٫۰۰۱ p). بين نمرهٔ كل سبك اسنادي، حمايت اجتماعي و افسردگي نيز ارتباط معناداري وجود داشت (۰٫۰۰۱ p). همچنين در سطح معادلات ساختاري نتايج نشان داد، حمايت اجتماعي با نقش ميانجي سبك‌هاي اسنادي مي‌تواند پيش‌بيني‌كنندهٔ افسردگي در كودكان باشند (۰٫۰۰۱ p). نتيجه‌گيري: به‌طور‌كلي نتايج پژوهش حاضر نشان داد، حمايت اجتماعي با نقش ميانجي سبك‌هاي اسنادي مي‌تواند مدل مطلوبي جهت پيش‌بيني افسردگي در كودكان باشد.