مدل‌يابي علّي روابط تحول حركتي و ديداري‌فضايي بر تحول هيجاني‌كاركردي با واسطه‌گري تعامل مادر و كودك

هدف: تحول ديداري‌فضايي، يكي از بنيان‌هاي بسيار مهم تحول، بازنمايي‌هاي ذهني راجع به دنياي بيرون را شكل مي‌دهد. اين تحول مي‌تواند بر ارتباط ‌كودك با‌ محيط، اطرافيان و نهايتاً تحول هيجاني‌كاركردي اثر بگذارد. پژوهش حاضر باهدف بررسي برازش مدل رابطهٔ تحول‌حركتي و ديداري‌فضايي بر تحول هيجاني‌كاركردي با واسطه‌گري تعامل مادركودك انجام شد. روش‌بررسي: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود. جامعهٔ آماري شامل تمامي كودكان بهنجار پيش‌دبستاني شهر ‌مشهد در سال ۱۳۹۶ بودند. نمونهٔ مطالعه شامل ۳۵۶ نفر بود كه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي با توجه به ملاك‌هاي ورود و خروج انتخاب شدند. براي اندازه‌گيري متغير پژوهش از مقياس‌هاي اختلال هماهنگي رشد (ويلسون، ۲۰۰۹)، تحول ديداري‌فضايي (واچس، ۲۰۱۴)، رابطهٔ والدكودك (پيانتا، ۱۹۹۴) و تحول هيجاني‌كاركردي (گرينسپن، ۲۰۰۲) استفاده شد. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده از طريق تحليل‌مسير در معادلات ساختاري با نرم‌افزار ليزرل نسخهٔ ۹٫۳۰ تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان ‌داد كه تحول حركتي و تحول ديداري‌فضايي با ميانجي‌گري تعامل مادركودك با تحول هيجاني‌كاركردي بود (۱٫۰۰۰=AGFI، ۰٫۰۰۰RSMEA=). ازطرفي رابطهٔ مستقيم معناداري بين تعامل مادركودك با تحول حركتي (۰٫۰۰۱ p و ۰٫۲۸۷=r) و ديداري‌فضايي (۰٫۰۰۱ p و ۰٫۲۵۹=r)مشاهده شد. همچنين تحول هيجاني‌كاركردي با تحول حركتي (۰٫۰۰۱ p و ۰٫۴۱۳=r) و تحول ديداري‌فضايي (۰٫۰۰۱ p، ۰٫۳۴۴r=) همبستگي مستقيم معناداري داشتند. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش، تحول حركتي و ديداري‌فضايي مي‌توانند بر تحول هيجاني‌كاركردي كودك نقش به‌سزايي داشته باشند. اين اثرگذاري در بستري از رابطهٔ مادركودك اتفاق مي‌افتد؛ بنابراين برگزاري دوره‌هاي روان‌شناسي جهت توانمندسازي مادران در زمينهٔ تحول ديداري‌فضايي و ارتباط مؤثر با كودك، توصيه مي‌شود.