نقش سايش اجتماعي در اينرسي سازماني با نقش ميانجيگري چابكي سازماني در مديران مدارس استان آذربايجان غربي

هدف از تحقيق حاضر بررسي نقش سايش اجتماعي در اينرسي سازماني با نقش ميانجيگري چابكي سازماني در مديران مدارس استان آذربايجان غربي بود كه از نظر فلسفة پژوهش از نوع كمّي، از نظر هدف از نوع كاربردي، و از نظر جمع‌‌آوري داده‌‌ها و تحليل آن‌‌ها به روش توصيفي از نوع همبستگي و مدل‌يابي ساختاري است. جامعة آماري شامل همة مديران مدارس استان آذربايجان غربي به تعداد 3364 نفر بود كه به صورت نمونه‌گيري تصادفي ساده بر اساس جدول مورگان 386 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌‌ها پرسشنامة استاندارد بود و پايايي آن بر اساس ضريب آلفاي كرونباخ تأبيد شد. آناليز داده‌‌ها با استفاده از نرم‌افزار SSPS22 و LISREL در دو سطح توصيفي و استنباطي انجام شد. يافته‌‌هاي مدل‌سازي معادلات ساختاري نشان داد پيش‌فرض مدل‌يابي علّي، يعني نرمال بودن تك‌متغيري، برقرار است. رابطة همة متغيرها در سطح 0.01 معنادار بود. مقايسة نتايج نشان داد بيشترين همبستگي بين سايش اجتماعي و اينرسي سازماني و كمترين همبستگي بين چابكي سازماني و سايش اجتماعي برقرار است. همچنين چابكي سازماني به منزلة متغير ميانجي با سايش اجتماعي و اينرسي سازماني رابطة معنادار دارد. مي‌توان استنتاج كرد كه نتايج حاصل از تحقيق  مي تواند ريشه در نوع نگرش مديران در محيط سازماني بوروكراتيك داشته باشد. پس انتظار مي‌رود با روحية گروهي و روابط انساني كارآمد بتوان بر اين نوع نگرش منفي در كاركنان غلبه كرد و سايش عملكرد را به حداقل رساند و به سمت سازمان چابك قدم برداشت.