ارزيابي پيامدهاي نوسانات اقليمي بر فرايندهاي بادي (مطالعه موردي: زيست‌بوم بياباني آب‌شيرين)

محيط بياباني يك محيط بادي است و باد بر آن حاكم است. پويايي فرسايش بادي هم توسط فرآيندهاي طبيعي از جمله اقليم و نوسانات آن و هم فعاليت‌هاي انساني هدايت مي‌شود. جداسازي علل اقليمي و انساني فرسايش بادي مي تواند درك مكانيسم هاي محرك آن را بهبود بخشد. هدف پژوهش حاضر ، ارزيابي ديناميك مكاني-زماني فرايند بادي بر اساس مرفولوژي تپه‌هاي ماسه‌اي و تحليل همبستگي مكاني بين پويايي فرسايش بادي و نوسانات اقليم است. بر اساس داده‌هاي هواشناسي، سنجش از دور و مشاهدات ميداني، تاثيرات نوسانات اقليمي بر تغييرات زماني و مكاني فرايند بادي با شاخص ايجاد و گسترش تپه‌هاي ماسه‌اي مورد ارزيابي قرار گرفت. داده‌هاي سنجش از دور MODIS براي مطالعه مرفولوژي تپه‌هاي ماسه‌اي مورد استفاده قرار گرفت. دما، بارندگي، سرعت باد و ساير داده‌هاي هواشناسي مورد استفاده در اين مطالعه همگي از دو ايستگاه سينوپتيك قم و كاشان بدست آمدند. تجزيه و تحليل كشيدگي و فرم تپه‌هاي ماسه‌اي ارگ مورد استناد به عنوان شاخص جهت باد نشان داد كه منطقه مورد مطالعه تحت تاثير رژيم بادهاي منطقه قم ( شمال‌غرب و غرب) مي‌باشد. نتايج مطالعات اقليم نشان داد كه طي 27 سال گذشته، منطقه روند افزايشي در متوسط دمايي دارد، در حاليكه در همين دوره ميانگين بارندگي در منطقه كاهش يافته است. رابطه بين شرايط خشكسالي و فرايند باد نشان داد كه منطقه در طي سال هاي 1369 تا 1395 شرايط خشكسالي شديد را بيشتر از شرايط عادي يا خشكي غير عادي تجربه كرده است.