ارزيابي پياز رطوبتي در شيوه آبياري عميق با استفاده از لوله‌هاي PVC در اراضي بياباني

با توجه به كمبود آب در بيابان‌هاي ايران و بالابودن ميزان تبخير استقرار پوشش گياهي و آبياري آن‌ها با مشكلات زيادي همراه است؛ لذا در برنامه‌هاي مديريتي توسعه پايدار مناطق خشك و بياباني استفاده از روش‌هاي نوين، سازگار با محيط زيست كه در ترجيحاٌ آب كمتري مصرف گردد، را بسيار ضروري نموده است. از جمله اين روش‌ها مي‌توان به آبياري زيرسطحي عمقي با استفاده از لوله‌هاي PVC اشاره كرد. در اين پژوهش چاله‌اي به عمق و قطر 50 سانتي‌متر حفر شد و سپس دو لوله به طور متقابل به فاصله 20 سانتي‌متر از يكديگر در دو طرف گودال قرار داده شد. پس از قرارگيري لوله‌ها، گودال با خاك عرصه پر شد. الگوي پياز رطوبتي در هشت تيمار از نظر قرارگيري سوراخ‌هاي خروج آب، قطر لوله، تعداد سوراخ‌ها در نيمه بالايي و پايين لوله و همچنين قطر سوراخ‌ها مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان داد كه لوله‌ها با قطر 5/12 سانتي‌متر و ارتقاع 55 سانتي‌متر، با پنج رديف دوتايي سوراخ 6 ميلي‌متري در نيمه بالايي لوله به فاصله 3 سانتي‌متر از هم و دو سوراخ در نيمه پاييني لوله با فاصله 10 سانتي‌متر از يكديگر، بهترين عمق پياز رطوبتي را ايجاد مي‌نمايند. عمق پياز رطوبتي ايجاد شده در خاك در اطراف ريشه گياه به عنوان نماينده راندمان كاربرد آب، در مديريت و استفاده صحيح از منابع آبي و همچنين تشويق گياه به ريشه‌دواني عمقي بسيار مهم است. لذا در صورت استفاده از اين شيوه براي آبياري نهال‌ها در مناطق خشك و بياباني، تيمار مذكور توصيه مي‌گردد.