بررسي اثر مولفه‌هاي اقتصاد مقاومتي بركنترل بيكاري در استان‌هاي ايران (رويكرد حداقل مربعات تعميم يافته برآوردي)

بيكاري يكي از معضلات كشورهاي درحال‌توسعه بوده كه رسيد‌‌گي به ‌اين معضل نيازمند برنامه ريزي درست و همه‌جانبه ‌است. با توجه به‌تشديد تحريم‌‌‌‌هاي ظالمانه اقتصادي عليه ايران سياست‌‌‌‌هاي اقتصاد مقاومتي جهت مقابله با شوك ها و تكانه ‌‌‌هاي اقتصادي-سياسي در دستوركار قرار گرفت. باعنايت به ‌اهميت اقتصاد مقاومتي، اثر شاخص ‌‌‌هاي اقتصاد مقاومتي بر كنترل بيكاري در استان‌‌‌‌هاي ايران با استفاده از روش اقتصاد سنجي حداقل مربعات تعميم يافته برآوردي مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه رابطه معنادار بين نرخ بيكاري با اقتصاد مردم‌محور، اقتصاد دانش‌بنيان، درون‌زايي اقتصاد، عدالت‌محوري و تداوم پيشرفت به‌عنوان مؤلفه ‌‌‌هاي اقتصاد مقاومتي در استان ‌‌‌هاي ايران وجود دارد. به ‌نحوي كه درون‌‌‌‌‌زايي اقتصاد و دانش‌بنياني اقتصاد به‌ترتيب با ضريب ۰.۶۸ و ۰.۶۱ درصد بيشترين تأثير را در كاهش بيكاري استان‌‌‌‌هاي ايران دارد. بنابراين لازم است سياست گذاران اقتصادي و منطقه‌اي جهت كاهش بيكاري در استان ‌‌‌ها، افزايش مراكز رشد و فناوري، تجهيز و ارتقاي مراكز مهارتي، توسعه زيرساخت‌‌‌‌هاي فناوري، سياست ‌‌‌هاي توازن منطقه‌اي، توانمندسازي دهك‌‌‌‌هاي پايين درآمدي، كاهش نرخ‌‌‌‌هاي مالياتي بخش توليدي و انضباط پولي و مالي را در دستوركار خود قرار دهند.