برنامه‌هاي آموزشي مدرسه عالي دختران ايران و تأثير آن بر مهارت افزايي دانشجويان(1343-1353)

ضرورت تحصيل زنان كه پيش زمينۀ ايفاي نقش مطلوب ايشان در مقام همسر و مادر است، از زمان مشروطيت مورد توجه قرار گرفت. فقدان امكانات آموزشي مناسب، يكي از موانع تحقق اقبال گسترده به تحصيلات عاليه در بين دختران بود. كريم فاطمي از مديران آموزشي عصر پهلوي دوم با شناخت ريشه‌هاي فرهنگي و موانع فيزيكي مسئله مذكور، در سال 1343 مدرسه عالي دختران را تأسيس و برنامه‌هاي آموزشي مدرسه را با تابعيت از قوانين آموزشي كشور طراحي كرد، سعي او طراحي و راه اندازي رشته‌هايي بود كه با آموزش مهارت‌هاي تخصصي، دانشجويان را براي اداره خانواده و ايجاد فرصت اشتغال توانمند كند. در اين پژوهش با استفاده از رويكرد توصيفي-تحليلي و با اتكاء بر داده‌ها، به تحليلِ تأثير احتمالي برنامه‌هاي آموزشي رشته‌هاي هفت گانه و فوق برنامه‌هاي دانشگاهي اين مدرسه در ارتقاء مهارت دانشجويان تا سال 1353 پرداخته‌ايم. امتياز آوري دانشجويان مدرسه در مسابقات بين دانشگاهي و همچنين تقاضاي نيروي كارآموز از سوي مؤسسات متعدد، گوياي تأثير مثبت سرفصل‌هاي دروسِ برنامه‌ها و فوق برنامه‌ها، در تغيير فضاي فرهنگي جامعه نسبت به تحصيل زنان و استفاده از توانمندي تخصصي ايشان است.