اثربخشي آموزش عملي مهارت‌هاي ارتباط صميمانه بر سبك‌هاي عشق‌ورزي، بهزيستي روانشناختي، آزار عاطفي و تنش زناشويي در زنان متأهل

هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش عملي مهارت‌هاي ارتباط صميمانه بر سبك‌هاي عشق‌ورزي، بهزيستي روانشناختي، آزار عاطفي و تنش زناشويي در زنان متأهل بود. روش ﭘﮋوﻫﺶ، ﻧﯿﻤﻪ آزﻣﺎﯾﺸﯽ از ﻧﻮع ﭘﯿﺶآزﻣﻮن - ﭘﺲآزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه گواه ﺑﻮد. جامعه‌آماري پژوهش شامل تمامي زنان متاهل مراجعه‌كننده به پايگاه‌هاي سلامت شهرستان مهديشهر در سال 1399 بود. از اين بين 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. شركت‌كنندگان هر دو گروه پرسشنامه سبك‌هاي عشق ورزي، بهزيستي روانشناختي، آزار عاطفي و تنش زناشويي را در پيش‌آزمون و پس‌آزمون تكميل كردند. آموزش عملي مهارت‌هاي ارتباط صميمانه در 10جلسه 90 دقيقه‌اي با فراواني يك جلسه در هفته بر روي گروه آزمايش اجرا شد. داده‌ها با روش تحليل كوواريانس چندمتغيري تجزيه‌ و تحليل شدند. نتايج نشان داد آموزش عملي مهارت‌هاي ارتباط صميمانه باعث كاهش آزار عاطفي و تنش زناشويي و بهبود بهزيستي روانشناختي و سبك‌هاي عشق‌ورزي در گروهي شد كه مورد آموزش قرار گرفته بودند اما در سبك عشق‌ورزي دوستانه تفاوت معناداري مشاهده نشد. در نتيجه از اين روش مي‌توان جهت كاهش تعارضات و ارتقا كيفيت زندگي زناشويي در زوجين استفاده كرد.