روابط علّي ساختاري استحكام من و روابط بافتي(جو عاطفي خانواده،ارتباط با همسالان و پيوند با مدرسه) با رفتارخودآسيب رساني در نوجوانان با ميانجي‌گري تنظيم هيجان.

هدف از پژوهش حاضر برسي رابطه استحكام من و روابط بافتي با رفتارهاي خود آسيب رسان نوجوانان با ميانجي گري تنظيم هيجان بود پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري در اين پژوهش تمام دانش آموزان پسر دوره متوسطه ي دوم شهر تبريز در سال تحصيلي ۹۹ ۱۳۹۸ بودند كه از بين آنها تعداد ۱۹۰ نفر به شيوه ي نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند در اين پژوهش از مقياس استحكام من محمد علي بشارت (۱۳۸۶) پرسشنامه ي خود آسيب رساني سانسون و همكاران (۱۹۹۸)، پرسشنامه ي جو عاطفي خانواده محمود نو درگاه فرد (۱۳۷۳) پرسشنامه ادراك از ارتباط با همسالان چو و چانگ (۲۰۱۲)، مقياس پيوند با مدرسه سرنكويچ و جوردانو (۱۹۹۲) و پرسشنامه تنظيم هيجان گرا س و جان (۲۰۰۳) استفاده شد و داده ها با استفاده از روش تحليل مسير مورد تحليل قرار گرفتند. تحليل داده ها نشان داد كه استحكام من و روابط بافتي با رفتارهاي خود آسيب رسان نوجوانان ارتباط معني دار دارد؛ يعني افزايش استحكام من و بهبود روابط بافتي ميتواند رفتارهاي خود آسيب رساني در نوجوانان را به ميزان چشم گيري كاهش دهد؛ و همچنين تنظيم هيجان ميتواند رابطه استحكام من و روابط بافتي با رفتارهاي خود آسيب رسان نوجوانان را ميانجيگري كند نتايج به دست آمده نشان ميدهد استحكام من بالا موجب روابط علّي ساختاري استحكام من و روابط بافتي (جو عاطفي خانواده، ارتباط با ...؛ سليمي و همكاران | 153 مي شود كه نوجوانان ظرفيت تحمل خود را در برابر ناكامي ها و ناملايمتي ها افزايش دهند. همچنين روابط بافتي ايمن و سالم به عنوان يك عامل حفاظتي از نوجوانان در برابر رفتارهاي خود آسيب رسان محافظت مي كند.