اثربخشي درمان گروهي روان‌شناسي مثبت نگر بر تاب‌آوري و اضطراب مرگ در بين افراد مبتلابه بيماري كرونا

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعيين تأثير درمان گروهي روان‌شناسي مثبت نگر بر تاب‌آوري و اضطراب مرگ در بين افراد مبتلابه بيماري كرونا بود.روش‌شناسي پژوهش: اين پژوهش ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش‌شناسي از نوع پژوهش‌هاي نيمه از مايشي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه بيماران بستري در بيمارستان قائم واقع در شهر مشهد در سال ۱۴۰۰ بود. با توجه به جامعه آماري تعداد ۳۰ نفر (هر گروه ۱۵ نفر) به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه گمارده شدند. جهت سنجش متغيرها از ابزار پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰) و تاب‌آوري كو نور و ديويد سون (۲۰۰۳) استفاده شد. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS-23 و روش آماري تحليل كوواريانس تك متغيره (ANCOVA) تجزيه‌وتحليل شدند.يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آموزش گروهي مبتني بر مثبت نگري بر تاب‌آوري با ۷۹۹/۳۱=F(1,37) و اضطراب مرگ با ۴۶۷/۴۶=F(1,37) افراد تأثير داشته است كه اين مقادير (۰٫۰۱α≤) معنادار بوده است.بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به اين نتايج مي‌توان گفت درمان روان‌شناسي مثبت نگر برافزايش تاب‌آوري و كاهش اضطراب مرگ مؤثر بوده و مي‌توان از اين درمان در جهت افزايش تاب‌آوري و كاهش اضطراب مرگ در افراد مبتلابه بيماري كرونا استفاده كرد.