اثر مصرف كودهاي شيميايي و باكتري‌هاي محرك رشد بر عملكرد و اجزاي عملكرد كاملينا (.Camelina sativa L) در شرايط محيطي اهواز

اين پژوهش با هدف بررسي اثر باكتري‌هاي محرك رشد و كودهاي شيميايي بر عملكرد دانه گياه كاملينا، رقم اصلاح شده سهيل، انجام شد. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با 18 تيمار و سه تكرار در سال زراعي 1401- 1400 در مزرعه پژوهشي دانشكده كشاورزي دانشگاه  شهيد چمران اهواز اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل كودهاي شيميايي نيتروژن (N)، فسفر (P)، پتاس (K) و گوگرد (S) در سه سطح (N0-P0-K0-S0) (C1) (شاهد)، (N50-P50-K40-S100) (C2) و (N100-P100- K80-S200) (C3) بودند. كودهاي زيستي در شش سطح (عدم تلقيح (B1) (شاهد)، نيتروكسين (B2)، فسفات بارور2 (B3)، تيوباسيلوس (B4)، نيتروكسين+ فسفات بارور2 (B5) و نيتروكسين+ فسفات بارور2+ تيوباسيلوس (B6) بودند. صفات گياهي مورد ارزيابي شامل تعداد خورجينك در بوته، تعداد دانه در خورجينك، وزن هزار دانه، عملكرد دانه، عملكرد زيستي، محتواي روغن دانه، عملكرد روغن و شاخص برداشت بودند. نتايج نشان داد كه اثر كودهاي شيميايي و كودهاي زيستي و برهمكنش آنها بر عملكرد دانه معني‌دار بوده و بيشترين مقدار عملكرد دانه (2120 كيلوگرم در هكتار) و عملكرد زيستي (5803 كيلوگرم در هكتار)، در تيمار نيتروكسين+ فسفات بارور2 بدست آمد. كودهاي زيستي در هر سه سطح كود شيميايي باعث افزايش محتواي روغن دانه كاملينا شدند. بيشترين افزايش عملكرد روغن دانه همانند عملكرد دانه در سطح سوم كود شيميايي و كود زيستي نيتروكسين+ فسفات بارور2 بدست آمد (6/45 درصد) كه با ساير تيمارهاي آزمايشي تفاوت معني‌داري داشتند. اگرچه كودهاي زيستي به تنهايي، در مقايسه با شاهد (عدم تلقيح)، تأثير كمتري بر صفات گياهي كاملينا داشتند، اما در تلفيق با كودهاي شيميايي، باعث بهبود رشد و عملكرد دانه كاملينا شدند. با توجه به نتايج اين تحقيق بهترين تيمار كودي براي افزايش عملكرد و محتوي روغن دانه گياه كاملينا در شرايط آب و هوايي اهواز، تيمار تلفيقي كود نيتروكسين+ فسفات بارور2 در هر سه سطح كود شيميايي مي‌باشد.