ارزيابي كارايي روش هاي اصلاح و پالايش شكل موج در حوزه آبي بسته درياي بالتيك

يكي از چالش هاي مهم در ارتفاع سنجي ساحلي، آلودگي شكل موج ها به اثرات غير اقيانوسي است. اين اثرات كه داراي رفتار پيچيده اي هستند به اشكال متفاوتي بر روي شكل موج ها ظاهر مي شوند. بنابراين، حذف و يا كاهش تأثيرات آن ها يكي از مسائل مهم در تهيه سري هاي زماني دقيق از ارتفاع سطح آب به شمار مي رود. تاكنون روش هاي آماري متعددي توسط متخصصان ارتفاع سنجي براي اين منظور پيشنهاد شده است كه تمامي آن ها را مي توان در دو مقوله اصلاح و پالايش شكل موج دسته بندي كرد. تفاوت اصلي اين روش ها به نحوه تشخيص گيت هاي خطادار شكل موج بازمي گردد. در روش هاي اصلاح از انحراف معيار استاندارد توان هاي شكل موج باقيمانده و در پالايش از جذر ميانگين مربعات خطاي تمامي شكل موج هاي باقيمانده اكوگرام استفاده مي شود. شكل موج باقيمانده نيز از تفاضل هر شكل موج با شكل موج مرجع اكوگرام به دست مي آيد. در اين مطالعه، مقايسه اي ميان كارايي هر يك از اين روش ها صورت گرفته و ايده هاي جديدي نيز در رابطه با تشكيل شكل موج مرجع و روش هاي ترميم گيت هاي خطادار مطرح مي شود. ترميم گيت نيز به سه روش ميانگين گيري وزن دار معكوس فاصله، ميانگين گيري وزن دار دو مرحله اي و ميانه توان هاي مجاور گيت خطادار انجام مي شود. در نهايت، شكل موج هاي ترميم شده را به كمك الگوريتم اسپيلاين بازتعقيب كرده و سري زماني به دست آمده از ارتفاع سطح آب با داده هاي نوسان نگار محلي مقايسه مي شوند. اين الگوريتم كه در سه ايستگاه وينگا، آنسالا و هالمستد واقع در ساحل درياي بالتيك و بر روي داده هاي مأموريت هاي جيسون-2 و جيسون-3 از گذرهاي 137، 68 و 213 مورد ارزيابي قرار مي گيرد، سري هاي زماني باكيفيتي از ارتفاع سطح آب و در فاصله 15 كيلومتري از ساحل ارائه مي دهد. مقايسه هاي انجام شده بين سري هاي زماني ارتفاع به دست آمده از شكل موج هاي تصحيح شده و شكل موج هاي خام با داده هاي نوسان نگار محلي بهبود 2/5 تا 23/5 %  در جذر ميانگين مربعات خطاي نااريب و افزايش حداكثر 11% ضريب همبستگي را نشان مي دهند.