رابطه به كارگيريERMبا بازدهي بنگاه هاي فعال در صنعت خودرو سازي

نگرش نسبت به مفهوم مديريت ريسك طي سال هاي اخير با تغييرات ساختاري زيادي مواجه بوده است؛ به صورتي كه ديدگاه نسبت به ريسك از يك نگرش جزءنگر به نگرشي سيستماتيك و كل نگر تغيير يافته است. هدف اين تحقيق، بررسي رابطه بين استفاده از فنون مديريت ريسك و بازدهي سازمان هاي شاغل در صنعت خودروسازي است كه بيش از يكسال از فرايند پذيرش آن در سازمان بورس و اوراق بهادار گذشته است. در اين مدل، براي كمّي سازي ميزان استفاده از فنون مديريت ريسك بنگاه از مدل ارائه شده مؤسسه كوزو استفاده شده است. همچنين تمامي فاكتورهاي مورد استفاده در اين مدل فاكتورهاي مالي وحسابداري هستند كه از اطلاعات سازمان بورس قابل تهيه است و در نهايت، براي بررسي رابطه متغير مستقل (ميزان استفاده از فنون مديريت ريسك بنگاه) و متغير وابسته (عملكردبنگاه) پس از استانداردسازي داده ها از آزمون همبستگي پيرسون استفاده شده است. نتايجاين تحقيق نشان دهنده اين است كه استفاده از فنون مديريت ريسك بنگاه رابطه معني دارمثبتي با عملكرد سازمان دارد. همچنين در بررسي فرضيه هاي فرعي، تنها مديريتريسك هاي گزارشگري است كه هيچ گونه رابطه معني داري با عملكرد سازمان ندارد.