ارائه مدلي تجويزي براي سيستم هاي تعامل پذير در حوزه دولت الكترونيك ايران

پاسخگويي به تقاضا ها از اصلي ترين مسائل پيش روي دولت در بحث دولت الكترونيك مي باشد. با افزايش حجم كار اداري، توسعه سيستم هاي تعامل پذير اجتناب ناپذير مي شود. اين پژوهش به دنبال ارائه مدلي تجويزي براي سيستم هاي تعامل پذير در حوزه دولت الكترونيك در ايران است. اين پژوهش از لحاظ هدف توسعه اي و از لحاظ گردآوري اطلاعات از نوع پيمايشي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي كاركنان سازمان ثبت احوال مركزي تهران است كه حداقل داراي مدرك كارشناسي بوده و نوع همكاري آنها با سازمان بصورت رسمي يا پيماني بوده است. روش نمونه گيري پژوهش تمام شماري بوده و در مجموع تعداد 212 پرسشنامه قابل تجزيه و تحليل گردآوري شد. يافته هاي پژوهش پس از تاييد شاخص هاي برازش مدل حاكي از تاييد مراحل بلوغ دولت الكترونيك مي باشد. در انتهاي پژوهش بر اساس يافته هاي مدلي تجويزي براي سيستم هاي تعامل پذير در حوزه دولت الكترونيك ايران ارائه شد.