مفهوم‌سازي و شناسايي ابعاد اصلي نوآوري ديجيتال در سازمان‌هاي صنعتي: يك رويكرد داده بنياد

ظهور طيف گسترده‌اي از فناوري‌هاي ديجيتال به‌طور بنيادي ماهيت، فرآيند و نتايج نوآوري را تغيير داده است. محققان بر تمايز نوآوري ديجيتال و نوآوري سنتي تأكيد كرده و نظريه‌پردازي در اين حوزه را ضروري مي‌دانند. در پژوهش حاضر، به روش استقرايي و باهدف مفهوم‌سازي و شناسايي ابعاد اصلي نوآوري ديجيتال در سازمان‌هاي صنعتي، ابتدا با استفاده از رويكرد مرور سيستماتيك ادبيات، مقالات مرتبط اين حوزه در بازه زماني 2014 تا 2022 موردبررسي قرارگرفته و 48 مقاله جهت تحليل انتخاب گرديد. سپس با استفاده از رويكرد نظريه داده بنياد مراحل كدگذاري باز، محوري و انتخابي مقالات انجام شد. براين‌اساس، ابعاد اصلي نوآوري ديجيتال در قالب مدل پارادايمي شامل عوامل علي (13 مقوله ذيل 4 بعد اصليِ مديريت فناوري‌ها و پلتفرم صنعتي ديجيتال، مديريت اكوسيستم نوآوري ديجيتال، فرايندهاي هوشمند، ساختار و سازمان ديجيتال)، عوامل زمينه‌اي، عوامل مداخله‌گر، راهبردها و پيامدها طبقه‌بندي شدند. همچنين با مرور تعاريف و ابعاد شناسايي‌شده يك تعريف جديد براي نوآوري ديجيتال در سازمان‌هاي صنعتي ارائه گرديد. چارچوبِ نظري حاصل علاوه بر كمك به مفهوم‌سازي بيشتر اين پديده، مي‌تواند در طراحي مدل‌هاي بلوغ نوآوري ديجيتال سازمان‌ها مورداستفاده قرار گيرد.