استفاده از تكنيك گرت براي مدل‌سازي و تخمين احتمال موفقيت پروژه‌هاي تصادفي با فرض انجام دوباره‌كاري

يكي از تهديدها و چالش‌ هاي اساسي در عملكرد پروژه ‌ها دوباره‌كاري است كه مي ‌تواند منجربه افزايش ريسك عدم تحويل به‌موقع و با صرف بودجه بيشتر شود. روش ‌هاي كلاسيك زما‌ن‌بندي پروژه، قابليت مدل‌سازي دوباره‌ كاري و ساختار تصادفي پروژه‌ ها در فاز برنامه‌ريزي پروژه را ندارند. مطالعه حاضر، با استفاده از تكنيك گرت پروژه‌ هاي تصادفي بافرض وجود امكان دوباره ‌كاري را مدل مي ‌كند. هدف از اين مطالعه، انتخاب بهترين حالت اجرايي براي هر فعاليت است به‌گونه‌ اي كه پروژه در مدت‌زمان معين با صرف منابع دردسترس محدود خاتمه يابد. در اين مطالعه، محققين يك مسأله زما‌ن‌بندي پروژه بافرض محدوديت منابع و توازن زمان-هزينه براي يافتن نتايج مطلوب پيش‌از وقوع قطعي پارامترهاي تصادفي توسعه داده‌ اند. مسأله موردنظر با استفاده از رويكرد تئوري گراف جريان، قانون ميسون و روش شبيه‌سازي مونت كارلو حل شده است. براي نشان دادن كارايي روش پيشنهادي، يك مثال موردي عددي توسعه يافته است كه نتايج حل آن، توانمندي روش پيشنهادي را نشان مي‌ دهد.