تاثير هشت هفته تمرين مقاومتي همراه با مصرف عصاره خارخاسك بر شاخص هاي MDA، AOPP و IL-10 در بافت قلب موش هاي صحرايي در معرض استانازول

زمينه و هدف: هدف مطالعه حاضر تعيين تاثير 8 هفته تمرين مقاومتي همراه با مصرف عصاره خارخاسك بر نشانگرهاي استرس اكسيداتيو و سايتوكين پيش التهابي در بافت قلب موش هاي صحرايي نر در معرض استانازول بود.روش‌ها: در اين مطالعه تجربي 48 موش صحرايي نر نژاد اسپراگ-دوالي با محدوده وزن 150 تا 200 گرم و ميانگين سني 8 هفته، انتخاب و به طور تصادفي در 8 گروه 6 تايي (1. كنترل، 2. شم، 3. استانازول، 4. استانازول + خارخاسك 50 ميلي گرم، 5. استانازول + خارخاسك 100 ميلي گرم، 6. تمرين مقاومتي، 7. استانازول + خارخاسك 100 ميلي گرم + تمرين مقامتي، 8. استانازول + خارخسك 50 ميلي گرم + تمرين مقاومتي) تقسيم شدند. در مدت 8 هفته گروه هاي 3 تا 8 روزانه 5 ميلي گرم بركيلوگرم استانازول به صورت صفاقي دريافت نمودند؛ گروه هاي 6 تا 8 سه جلسه در هفته تمرينات مقاومتي را انجام دادند و گروه هاي 4، 5، 7 و 8 روزانه دوزهاي معين خارخاسك را به صورت صفاقي دريافت نمودند. ميزان بيان ژن هاي (IL-10)Interlokin-10 ، (MDA) Malondialdehyde و Advanced oxidation protein products(AOPP) به روش Real Time PCR اندازه گيري شد.   يافته‌ها: مصرف استانازول تاثير معناداري بر افزايش بيان AOPP، MDA و كاهش IL-10 در بافت قلب موش هاي صحرايي داشت (0/05 P). با اين وجود استانازول + تمرين باعث افزايش معنادار IL-10 و كاهش AOPP و MDA شد (0/05 P). همچنين استانازول + تمرين + خارخاسك 50 و 100 ميلي گرم تاثير معناداري بر افزيش IL-10 و كاهش MDA وAOPP داشت (0/05 P). در گروه هاي استانازول + تمرين + خارخاسك 100 ميلي گرم سطوح IL-10 بالاتر و MDA‌ پايين تر از گروه هاي استانازول + تمرين، استانازول + تمرين + خارخاسك 50 ميلي گرم بود اما در AOPP تفاوت معناداري وجود نداشت. نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد تمرين مقاومتي و مصرف عصاره خارخاسك عامل تقيل دهنده استرس اكسيداتيو و التهاب در بافت قلب موش صحرايي است و مقدار دوز 100 ميلي گرم تاثير بيشتري بر بهبود استرس اكسيداتيو و شاخص هاي پيش التهابي بافت قلب دارد.