پيش بيني كيفيت خواب بر اساس جهت گيري مذهبي با نقش ميانجي گري تاب‌آوري و مثبت انديشي در سربازان

هدف: هدف پژوهش حاضر پيش بيني كيفيت خواب بر اساس جهت گيري مذهبي با نقش ميانجي گري تاب آوري و مثبت انديشي در سربازان بود. روش: روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي با استفاده ازمدليابي روابط ساختاري بود كه تعداد 237 سرباز وظيفه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه كيفيت خواب پترزبورگ، پرسشنامه تابآوري كانر و ديويدسون، پرسشنامه اينگرام و وينسكي و پرسشنامه جهت گيري مذهبي آلپورت بود. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 و نرم افزار ايموس نسخه 20 استفاده شد و آزمون فرضيه‌ها به روش معادلات ساختاري انجام گرفت. يافته: با توجه به آماره‌هاي آزمون و معني‌داري بدست آمده (0.05 P)، نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه ضريب تاثير كل جهت‌گيري مذهبي دروني بر كيفيت خواب برابر 307/ 0 است كه به‌صورت تاثيرهاي مستقيم و غيرمستقيم با نقش ميانجي تاب‌آوري و مثبت انديشي مي‌باشد و ضريب تاثير كل جهت‌گيري مذهبي بيروني بر كيفيت خواب برابر 138/ 0 است كه به‌صورت غيرمستقيم با نقش ميانجي تاب‌آوري و مثبت انديشي مي‌باشد. نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه جهت‌گيري مذهبي دروني بر كيفيت خواب تاثير مستقيم مثبت معني‌دار دارد و نقش ميانجي تاب‌آوري و مثبت انديشي باعث افزايش ميزان تاثير جهت‌گيري مذهبي دروني بر متغير كيفيت خواب شده است و جهت گيري مذهبي بيروني با نقش ميانجي تاب آوري و مثبت انديشي فقط به طور غير مستقيم بر متغير كيفيت خواب تاثير مثبت معني‌دار دارد و بنابراين در جهت افزايش كيفيت خواب سربازان بايد به تقويت متغيرهاي تاب‌آوري و مثبت انديشي پرداخت.