قابليت شبكه سازي كارآفرينانه و عملكرد استارت آپ هاي شهر اصفهان

عليرغم نقش كليدي استارت آپ‌ها در توسعه اقتصادي و ايجاد اشتغال، يكي از بزرگ‌ترين مشكلات اين كسب و كارهاي نوپا، نرخ افسانه‌اي شكست آن‌ها مي‌باشد. از دلايل اصلي عدم موفقيت اين كسب و كارها، محدوديت‌هاي بازاريابي در شكل كمبود منايع مالي، زمان، دانش بازار و خبرگي بازاريابي مي‌باشد. هم‌چنين اين شركت‌ها، فاقد برنامه‌هاي استراتژيك هستند و مديريت آن‌ها مبتني بر تجربه شخصي و بر اساس شهود كسب و كاري است. شبكه‌سازي كارآفرينانه از جمله راه‌كارهايي است كه جهت رفع اين محدوديت‌ها پيشنهاد شده است، چرا كه شبكه‌سازي را عامل بازسازي معماري تجارت جهاني مي‌دانند. پژوهش حاضر با هدف تبيين نقش قابليت شبكه‌سازي كارآفرينانه بر عملكرد بازاريابي استارت آپ‌ها با در نظر گرفتن نقش جهت‌گيري كارآفرينانه و دانش‌بازار انجام شد. جامعه آماري، استارت آپ‌ها و كسب و كارهاي نوپا در اصفهان به تعداد 550 شركت بود. حجم نمونه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان 225 شركت محاسبه شد كه به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌هاي پژوهش از ابزار پرسشنامه استاندارد استفاده شد. روايي پرسشنامه توسط خبرگان و پايايي با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ مورد تاييد قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از مدلسازي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي و نرم افزار اسمارت پي‌ال‌اس برازش و روابط بين متغير ها آزمون گرديد. مطابق نتايج پژوهش، قابليت شبكه‌سازي كارآفرينانه نقش مهمي در بهبود عملكرد بازاريابي كسب و كارهاي نوپا دارد؛ بنابراين، مديراني كه مي‌خواهند عملكرد بازاريابي خود را افزايش دهند، بايد سريع‌تر از رقبا اتحادهاي راهبردي را شناسايي كنند و شكل دهند.