تبيين جامعه‌شناختي سلامت اجتماعي نوجوانان مقيم مراكز شبه خانواده تحت نظارت سازمان بهزيستي

پژوهش حاضر با هدف تبيين جامعه شناختي وضعيت سلامت اجتماعي نوجوانان مقيم مراكز شبه خانواده در سال 1401 شهر تهران به‌روش غيرآزمايشي از نوع همستگي انجام شد. جامعه آماري شامل كليه نوجوانان 13تا 18 سال مقيم مراكزشبه خانواده شهر تهران در سال 1401 به تعداد 116  نفر (در 6 مركز شبه‌خانواده) بود كه همه ايشان وارد پژوهش شدند. اطلاعات پژوهش بااستفاده از مقياس استاندارد شده سلامت اجتماعي كييز (1998) كه شامل مؤلفه‌هاي انسجام اجتماعي، انطباق اجتماعي، مشاركت اجتماعي، شكوفايي اجتماعي و پذيرش اجتماعي است، جمع‌آوري و به‌روش همبستگي پيرسون، آزمون رتبه‌اي اسپيرمن و بااستفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد كه ضريب‌همبستگي سلامت اجتماعي نوجوانان مقيم مراكز شبه خانواده با متغيرهاي انسجام اجتماعي، انطباق اجتماعي، پذيرش اجتماعي، مشاركت اجتماعي و شكوفايي اجتماعي معنادار به ترتيب 542/.+، 395/.+، 590/.+، 476/.+ و627/.+ است كه نشان‌دهنده رابطه مثبت و معنادار آنها و سلامت اجتماعي مطلوب در اين نوجوانان مي‌باشد. براين‌اساس، مي‌توان گفت كه نگهداري نوجوانان بي‌سرپرست در مراكز شبه‌خانواده از جمله راه‌هاي مطلوب افزايش سلامت اجتماعي ايشان است كه بايد مورد توجه سياستگذاران و متوليان نگهداري از اين افراد قرار گيرد.