بررسي اثر عصاره آبي و الكلي گل هميشه بهار (Calendula Officinalis) در مهار رشد عوامل قارچي جداشده از مبتلايان به كانديديازيس دهاني در شرايط آزمايشگاهي

زمينه و هدف: امروزه تعداد زيادي از داروهاي ضد قارچي در دنيا توليد مي‌شوند، اما مسأله اصلي مقاومت به اين داروها است و به همين دليل يافتن داروهاي جديد و موادي كه اثر ضد قارچي داشته باشند، همواره مورد توجه پژوهشگران حوزه‌هاي مختلف بوده است. در اين تحقيق به بررسي اثرات ضد قارچي عصاره گل هميشه بهار بر روي گونه‌هاي كانديدايي جداشده از مبتلايان به كانديديازيس دهاني پرداخته مي‌شود.روش: در اين مطالعه تجربي عصاره‌هاي آبي و الكلي گل هميشه بهار با روش خيساندن تهيه شدند. حداقل غلظت مهاركنندگي (MIC) و حداقل غلظت كشندگي (MFC) عصاره‌هاي آبي و الكلي گل هميشه بهار عليه ايزوله‌هاي كانديدا آلبيكنس، كانديدا گلابراتا، كانديدا پاراپسيلوزيس، كانديدا تروپيكاليس و كانديدا كروزه‌اي به روش ميكرودايلوشين (پروتكل CLSI M27-A3) تعيين گرديد.ملاحظات اخلاقي: در اين مقاله، اصالت متن، صداقت و امانتداري رعايت شده است.يافته‌ها: MIC و MFC عصاره آبي گلبرگ گياه هميشه بهار براي كانديدا آلبيكنس 512 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر و براي كانديدا گلابراتا 1024 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر بود، در حالي كه MIC و MFC عصاره الكلي براي كانديدا كروزه‌اي و كانديدا گلابراتا 16 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر بود. همچنين براي كانديدا تروپيكاليس و كانديدا پاراپسيلوزيس نسبت به عصاره آبي و عصاره الكلي حساسيتي مشاهده نشد، به علاوه كانديدا كروزه‌اي به عصاره آبي و كانديدا آلبيكنس به عصاره الكلي مقاوم بودند.نتيجه‌گيري: كانديدا گلابراتا نسبت به هر دو نوع عصاره گل هميشه بهار حساس بود و عصاره الكلي نسبت به عصاره آبي در غلظت كمتري قادر به مهاركردن رشد ايزوله‌هاي كانديدا گلابراتاي مورد آزمون بود.