انتقال نشانه‌هاي شعر آدونيس در سطح جوهر بياني به زبان فارسي (با تكيه بر ديدگاه امبرتو اكو)

با نشانه ‌شناسي مي‌توان جزئيات ساز‌وكارهاي بنيادي ترجمه را تجزيه ‌و تحليل كرد. امبرتو اكو از نشانه‌شناساني است كه در آثار گوناگون خود به جنبه‌هاي نشانه‌اي ترجمه پرداخته است. نشانه‌شناسي امبرتو اكو مبتني بر چگونگي تركيب متن با دانشنامه شخصي و فرهنگي خواننده است. ازمنظر اكو، متن داراي دو سطح بيان و محتوا است و در شعر، اين جوهر بيان است كه بر محتوا غلبه دارد. در ترجمه شعر، جوهر بيان در متن مقصد مي‌كوشد، به يك ميزان با جوهر بيان در متن مبدأ برابري كند تا بتواند تقريباً همانند متن مبدأ بر مخاطب تأثيرگذار باشد. پژوهش حاضر، با استفاده از شيوه توصيفي تحليلي و با رويكرد نشانه‌شناسيِ مبتني بر ديدگاه امبرتو اكو، به بررسي انتقال نشانه‌هاي شعر آدونيس در سطح جوهر بياني در فرايند ترجمه به زبان فارسي مي‌پردازد و بدين منظور ترجمه اميرحسين الهياري از شعر آدونيس در مجموعه سه‌جلدي الكتاب گذشته مكان اكنون (1398) بررسي مي‌گردد. در سطح جوهر زباني، واژگان و دستور زبان و در سطح جوهر غيرزباني جناس، قافيه و ضرب‌آهنگ مورد مطالعه قرار مي‌گيرد. دستاورد اين پژوهش نمايانگر آن است انتقال نشانه‌هاي شعر آدونيس در ترجمه الهياري، در سطح جوهر غيرزباني نمود بيشتري دارد. الهياري به‌منظور انتقال نشانه‌هاي شعر آدونيس در ترجمه، پس از برقراري ارتباط ميان جوهرهاي گوناگون زباني و غيرزباني در متن شعري به مذاكره بر سر آن‌ها پرداخته و با استفاده از اطلاعات دانشنامه‌اي، متني در زبان مقصد ايجاد كرده كه  همانند شعر آدونيس بر مخاطب تأثيرگذار باشد؛ در اين راستا گاهي از وفاداري به جوهر زباني صرف‌نظر كرده است.