طبقه بندي تشخيص هاي بازپرسي با كمك نشانگرهاي ساختاري و سبكي مكالمات دادگاه در چارچوب زبان ‌شناسي حقوقي مك منامين

بررسي طبقه بندي ساختار/سبك نوشتاري/گفتاري متهم جهت تنظيم مستندات پرونده جهت دادرسي از امور اوليه دادگاه در تنظيم پرونده از منظرزبان‌شناسي حقوقي است. اين امر شناسايي جهت بررسي هويت نگارنده/گوينده در جايي ضرورت دارد كه متهم شواهد كلامي/گفتاري خويش را انكارمي كند. با گسترش وسايل ارتباط جمعي به صورت گفتاري/نوشتاري و پيچيده تر شدن ارتباطات مجازي در جامعه، حضور زبان شناسي حقوقي در بررسي مستندات گفتماني دادگاه اجتناب ناپذير است. بنابراين زبان شناس حقوقي يا حداقل بازپرس اگاه از مسايل زبان شناسي حقوقي مي تواند با روش‌هاي زبان شناسي متقن ثابت كند كه نگارنده/گوينده كيست. اين تحقيق با استفاده از چارچوب نظري مك منامين (2002) و با روش توصيفي-تحليلي به بررسي شواهدي از 20پرونده كيفري از آرشيو مجله حقوقي دادگستري به روش در دسترس پرداخته است. عملكرد زبان شناسي كارشناسان حقوقي پرونده ها در شناسايي هويت گفتاري/نوشتاري متهمان از طريق اين رويكرد در سه روش مشابهت، جمعيت و ثبات بررسي شد. نتايج نشان داد كه نشانگرهاي ساختاري/سبكي در مكالمات دادگاه توانسته بود به شناسايي هويت نوشتاري/گفتاري مجرمين كمك كند. در تحليل اين روشها مشخص شد كه روش مشابهت (50 درصد) بيش از روش هاي ثبات (30 درصد) وجمعيت ( 20 درصد) در شناسايي هويت گفتاري/نوشتاري متهمان موثر بود. بنابراين مشاركت زبان شناسان، كارشناسان حقوقي ويا بازپرسان در كنار ساير ضابطين دادگاه درتهيه مستندات پرونده ضروري مي نمايد.