نقش واسطه‌اي سيستم خودهاي انگيزشي زبان در رابطۀ بين باورهاي معرفت ‌شناختي و اضطراب نوشتن زبان دوم در دانش ‌آموزان متوسطۀ دوم

اضطراب زبان يكي از موضوعات مهمي است كه يادگيرندگان هنگام يادگيري يك زبان خارجي ممكن است سطوح مختلفي از آن را تجربه كنند. در بين مهارت‌هاي مختلف زبان، مهارت نوشتن با توجه به اهميت آن مي‌تواند اضطراب بيشتري ايجاد كنند و بر عملكرد زبان‌آموزان تأثير زيادي داشته باشد. بنابراين اين پژوهش نقش واسطه‌اي سيستم خودهاي انگيزشي زبان در رابطۀ بين باورهاي معرفت‌شناختي و اضطراب نوشتن زبان دوم را در دانش‌آموزان متوسطۀ دوم مورد بررسي قرار داد. روش تحقيق از نوع هم‌بستگي با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعۀ آماري اين پژوهش را تمام دانش‌آموزان دورۀ متوسطۀ دوم تشكيل دادند كه تعداد 203 دانش‌آموز به روش نمونه‌گيري غيرتصادفي در دسترس انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌هاي سيستم خودهاي انگيزشي زبان پاپي (2010)، اضطراب نوشتن زبان دوم چنگ (2004) و فرم كوتاه  باورهاي معرفت‌شناختي شومر (1999) پاسخ دادند. نتايج نشان داد كه باورهاي معرفت‌شناختي بر اضطراب نوشتن زبان دوم و سيستم خودهاي انگيزشي زبان بر اضطراب نوشتن زبان دوم اثر مستقيم دارند. همچنين، باورهاي معرفت‌شناختي از راه سيستم خودهاي انگيزشي زبان بر اضطراب نوشتن زبان دوم اثر غيرمستقيم دارند. مدل پژوهش نيز تأييد شد و نتيجه نشان داد مدل‌هاي اندازه‌گيري متغيرها از برازش خوبي دارند و 45 درصد واريانس اضطراب نوشتن زبان توسط متغيرهاي پزوهش تبيين مي‌شوند. براساس يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه بين متغيرهاي باورهاي معرفت‌شناختي، سيستم خودهاي انگيزشي زبان و اضطراب نوشتن زبان دوم به صورت مستقيم و غيرمستقيم رابطۀ علّي وجود دارد و نقش واسطه‌اي سيستم خودهاي انگيزشي زبان در رابطۀ بين باورهاي معرفت‌شناختي و اضطراب نوشتن زبان دوم تأييد شد.