مقايسه اثربخشي دو رويكرد تقويت شناختي بر بهبود مهارت خواندن دانش‌آموزان نارساخوان

هدف: هدف پژوهش حاضر، مقايسه‌ اثربخشي آموزش آگاهي واج‌شناسي و توانمندسازي شناختي بر بهبود مهارت خواندن (سرعت خواندن، صحت خواندن، درك متن و آگاهي واج‌شناسي) دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص با مشكل خواندن بود. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‌ آماري پژوهش، دانش‌آموزان نارساخوان پايه‌ي سوم و چهارم مقطع ابتدايي مراجعه‌كننده به مركز اختلال يادگيري شهرستان كاشان (1403 ـ 1402) بود. با روش نمونه‌گيري در دسترس، تعداد 36 دانش‌آموز انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل قرار گرفتند. براي يك گروه، آموزش آگاهي واج‌شناسي با كمك برنامه‌ امين و براي گروه ديگر، توانمندسازي شناختي با كمك برنامه‌ سام، هر كدام به مدت 12 جلسه‌ 45 دقيقه‌اي اجرا شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از آزمون تشخيصي سطح خواندن اصفهان (1384) استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه روش آموزش آگاهي واج‌شناسي بر بهبود مؤلفه‌هاي صحت خواندن، درك متن و آگاهي واج‌شناسي (0.05 P) و توانمندسازي شناختي بر بهبود مؤلفه‌هاي سرعت خواندن، صحت خواندن، درك متن و آگاهي واج‌شناسي (0.05 P) در دانش‌آموزان گروه آزمايش مؤثر بوده است. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به دست آمده، روش آموزش آگاهي واج‌شناسي و توانمندسازي شناختي باعث بهبود مهارت خواندن در افراد نارساخوان مي‌گردد و مي‌تواند به عنوان يك روش در درمان اختلال يادگيري توسط مشاوران و متخصصان به كار گرفته شود.