سازماندهي محتواي برنامۀ درسي بر اساس واكاوي مفهوم علم در نگاه جان ديويي و علامه طباطبايي

هدف از انجام اين پژوهش، تببين و تحليل سازماندهي محتواي برنامۀ درسي از منظر جان ديويي و علامه طباطبايي بود. اين تحليل بر اساس نگاه هر يك از دو به معنا و مفهوم علم به دست آمده است. هر دو ديدگاه، فرايندي از شكل گيري علم را بيان كرده كه شروع آن با مسئله است. پژوهش حاضر با استفاده از روش استتناجي ضرورت عقلي و با تحليل منطقي داده‌ هاي كتابخانه اي مورد مطالعه انجام شد. در اين نوشته پس از تحليل تفصيلي فرايند شكل گيري علم از نگاه هر دو انديشمند اين نتيجه حاصل شد كه فرايند مذكور مي تواند در سازماندهي محتواي برنامه درسي تأثير به سزايي داشته باشد. به همين جهت رويكرد حاكم بر سازماندهي محتواي هر دو ديدگاه، مسئله محوري بود؛ لكن در اين نوشتار استدلال هايي بيان شده است كه نشان مي دهد مسئله محوري از نگاه علامه طباطبايي و جان ديويي با يكديگر تفاوت هاي بنيادي دارند. علت اين امر هم به فهم هر يك از ايشان از معناي علم برمي گردد. از آنجايي كه جان ديويي معناي علم را منحصر در علم تجربي كرده است مسائل او هم در همان سطح باقي مي مانند؛ لكن علامه طباطبايي علم را در سطحي فراگيرتر معنا مي كند و مسئله از نگاه او معناي گسترده‌ تري پيدا مي كند. ديويي ناظر به رويكرد خود، به نقد رويكرد موضوع‌محوري پرداخته و صرفاً سازماندهي تلفيقي را مورد تأكيد قرار مي‌دهد. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه نظام فكري علامه طباطبايي با تقريري كه از معنا و سطوح مسئله ارائه مي دهد، مي تواند سازماندهي موضوع محور و تلفيقي را جمع كرده و ناظر به مسائل مختلف دانش‌ آموزان، پيشنهادات جامع‌تري ارائه نمايد.