واكاوي عوامل مؤثر بر ترويج نماز در دانش‌آموزان مقطع متوسطۀ اول از ديدگاه مربيان پرورشي

تربيت ديني دانش آموزان و تقويت نگرش و ترغيب آنها به انجام فرائض ديني به‌ويژه نماز، از محوري‌ترين اهداف تعليم و تربيت اسلامي و رسالت مهم نظام آموزش و پرورش است. اين مطالعه با هدف شناخت و تحليل عوامل ترويج‌كنندۀ نماز در ميان دانش‌ آموزان مدارس متوسطه اول شهر كرمانشاه (1402-1403) صورت گرفت. پژوهش با رويكرد كيفي و با استفاده از روش تحليل مضمون انجام شد. جامعۀ پژوهش شامل كليۀ معلمان و مربيان پرورشي شاغل در مدارس متوسطۀ اول شهر كرمانشاه در سال تحصيلي 03-1402 بودند كه با توجه به اصل اشباع نظري شامل 12 نفر و با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند از نوع نظري گزينش شدند. به‌منظور گردآوري اطلاعات از ابزار مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته و به‌منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از روش شبكۀ مضامين آرترايد استرلينگ استفاده شد. در فرايند تحليل اطلاعات، مضامين به شيوۀ استقرايي بر اساس سطح انتزاع، ذيل سه گروه مضامين فراگير، سازمان دهنده و پايه طبقه بندي شدند كه براين اساس 100 مضمون پايه شناسايي و با كنار هم قرار گرفتن مضامين با سطح انتزاع بالاتر، 3 مضمون سازمان‌ دهنده و يك مضمون فراگير با عنوان «ترويج متداوم نماز در ميان دانش آموزان» شناسايي شدند. مضامين سازمان دهندۀ عوامل مؤثر بر ترويج نماز در ميان دانش آموزان شامل عوامل انساني، محيط فيزيكي، آموزشي و پرورشي و عوامل اجتماعي بودند كه توجه به آن ها با استناد به مضامين پايه مي‌ تواند در رسيدن به هدف و افزايش گرايش و ترويج نماز در ميان دانش‌ آموزان مقطع متوسطه ياري‌گر باشد.