برآورد هدررفت منابع آب زيرزميني كم‌عمق و پلاياي كاشان در اثر تبخير با استفاده از داده‌هاي ايزوتوپي (2H و 18O)

بهره‌برداري زياد از آب‌هاي زيرزميني و همچنين رخداد تبخير در شمال شرق دشت كاشان به دليل عمق كم آب زيرزميني و همچنين از سطح درياچه پلايايي و كفه نمكي سراجه، باعث كاهش ذخيره و كيفيت آب باقي مانده در اين دشت شده است. برآورد ميزان تبخير از منابع آبي، يكي از فاكتورهاي مهم و كليدي در محاسبه بيلان آبي و مديريت منابع آب در هر منطقه به شمار مي‌رود. به منظور محاسبه ميانگين تبخير از منابع آب در دشت كاشان و بررسي مقدار غني‌شدگي، از اطلاعات ايزوتوپ‌هاي سنگين مولكول آب (2H و 18O) استفاده گرديد. در اين مطالعه، 42 نمونه از منابع آب زيرزميني، درياچه پلايايي و كفه نمكي سراجه برداشت و مورد آناليز هيدروژئوشيميايي و ايزوتوپي قرار گرفت. مقدار فاكتور غني‌شدگي جنبشي در نتيجه تبخير با توجه به ‰ Δε18Ov-bl=7.1 و ‰6.25= Δε2Hv-bl ودماي متوسط سالانه 30 درجه سانتي‌گراد، برابر ‰16.4- و ‰82.25- پرميل به ترتيب براي اكسيژن-18 و دوتريوم به‌دست آمد. مقدار تلفات آب در نتيجه تبخير براساس مقادير اكسيژن-18، براساس اختلاف بين نمونه اوليه و مقدار اكسيژن-18درياچه پلايايي با استفاده از معادله پديده ريلي محاسبه گرديد. از آن‌جايي‌كه كسر آب باقي‌مانده برابر 0.40 به‌دست آمده است، بنابراين ميزان تلفات منابع آب در شمال شرق آبخوان 60 درصد برآورد شده است.