پيوستار نمادپردازي آوايي در اشعار نزار قباني؛ بر پايۀ نظريۀ هينتون

تصويرگونگي كه پيوند انگيختۀ دال و مدلول را نشان مي دهد، به‌عنوان عاملي برون زباني، ساختار زبان را متأثر از ادراك حسي انسان از جهان خارج مي داند. اين اصل نشانه شناختي، از مهم ترين اركان زيبايي شناسي و عمده ترين ابزارهاي انتقال معنا در شعر نزار قباني به شمار مي رود؛ بنابراين، هدف از انجام پژوهش حاضر آن است كه در چارچوب نظريۀ نمادپردازي آوايي هينتون و همكارانش، سطوح گوناگون تصويرگونگي آوايي در اشعار قباني بر روي پيوستاري از بالاترين تا پايين ترين درجۀ شفافيت ترسيم شود. نتايج پژوهش نشان مي دهد گونه هاي مختلف نمادپردازي آوايي در سروده هاي اين شاعر عبارت‌اند از: عيني، تقليدي، تركيبي و قراردادي. در قصايد او نشانه هاي عيني شامل اصوات عاطفي و عبارت هاي ندا، تعجب و ...، داراي بيشترين ميزان تصويرگونگي هستند. پس از آن به‌ترتيب، نمادهاي تقليدي در قالب الفاظ نام آوا، نشانه هاي تركيبي كه به‌صورت تكرار واكه يا همخواني خاص مشاهده مي شوند و نمادهاي قراردادي كه با توالي واج هاي معين شكل مي گيرند، در جايگاه هاي دوم، سوم و چهارم پيوستار قرار مي گيرند.