پيش‌بيني درگيري تحصيلي بر اساس جهت‌گيري هدف و باورهاي هوشي و انگيزشي در دانشجويان

اهداف: پژوهش حاضر با هدف پيش بيني درگيري تحصيلي بر اساس جهت گيري هدف و باورهاي هوشي و انگيزشي در دانشجويان انجام گرفت.مواد و روشها: در اين مطالعه توصيفي-همبستگي جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه همدان در سال تحصيلي 00-1399 بود. حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 384 نفر و به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارسنجش در اين پژوهش شامل پرسشنامه درگيري تحصيلي ريو و تسنگ  (۲۰۱۱)، پرسشنامه جهت گزيني هدف اليوت و مك گريگور  ( ٢٠٠١)، پرسشنامه باورهاي هوشي بابايي  (1377) و پرسشنامه باورهاي انگيزشي پنتريچ و دي گروت  (۱۹۹۰) بود. براي تحليل داده ها از روش ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون به شيوه همزمان به كمك نرم افزار SPSS استفاده شد.يافته ها:  يافته‌ها نشان داد بين تسلط اجتنابي، عملكرد-گرايشي، افزايشي بودن هوش، خودكارآمدي، ارزش گذاري دروني و جهت گيري هدف با درگيري تحصيلي همبستگي مثبت معنادار و بين تسلط اجتنابي، عملكرداجتنابي، ذاتي بودن و اضطراب امتحان با درگيري تحصيلي همبستگي منفي معنادار وجود دارد (p 0.01). ضرايب بتا در جهت گيري هدف و باورهاي هوشي و انگيزشي نشان مي‌دهد كه عملكرد-گرايشي، افزايشي بودن هوش، خودكارآمدي و ارزش گذاري دروني پيش بيني كننده مثبت و معنادار درگيري تحصيلي و عملكرد-گريزي، ذاتي بودن هوش، اضطراب امتحان پيش بيني كننده منفي و معنادار درگيري تحصيلي است (p 0.05).نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش مي‌تواند به برنامه ريزان و مجريان آموزش عالي، جهت اتخاذ سياست‌هاي مناسب آموزشي به منظور درگيري تحصيلي دانشجويان و عوامل مؤثر بر آن ياري رساند.