كاهش نوسانات زاويه فراز يك پرتابه دوچرخشي با استفاده از ماشين‌ حالت و الگوريتم بهينه‌ سازي ازدحام ذرات

امروزه با پيشرفت تكنولوژي و ظهور سلاح‌هاي هوشمند، سلاح‌هاي گذشته عملاً كارايي خود را از دست داده‌‌اند. لذا بايد به دنبال راه‌كاري بود تا بتوان بدون تغييرات زيادي در ساختار مهمات گذشته، آن‌ها را هوشمند نموده و دوباره به صحنه‌ي نبرد بازگرداند و از نابودي سرمايه‌هاي ملي جلوگيري كرد. در اين راستا ايده سر هدايت‌كننده مطرح شده است كه به فيوز اصلاح مسير مشهور است. اين فيوز به طور جداگانه ساخته مي‌شود و به صورت دوچرخشي بر روي گلوله‌هاي توپ و خمپاره‌هاي‌ ساخته شده نصب مي‌شود و هدايت پرتابه را به عهده مي‌گيرد. يك چالش مهم در الگوريتم‌هاي رايج هدايت براي اين فيوزها، به علت نوع عملگر، نوسانات لحظات انتهايي پرواز پرتابه مي‌باشد. در اين مقاله راهكاري نوآورانه جهت رفع اين چالش مهم ارائه شده‌است كه در اين ايده از يك ماشين حالت، جهت مرتفع كردن مشكل عملكرد الگوريتم هدايت PN كمك گرفته شده است. پارامترهاي طراحي بخش‌هاي كنترل، هدايت و ماشين حالت با استفاده از روش بهينه‌سازي ازدحام ذرات با تابع برازندگي كه شامل ميزان نوسانات زاويه فراز (جهت مرتفع كردن مشكل نوسانات زاويه فراز) و ميزان خطاي برخورد، محاسبه شده است. براي اعتبارسنجي الگوريتم، شبيه‌سازي مونت‌كارلو انجام شده است. نتيجه شبيه‌سازي نشان مي‌دهد كه الگوريتم پيشنهاد‌شده مي‌تواند مقدار CEP پرتابه را به مقدار سه متر كاهش دهد و در عين حال زاويه فراز در لحظات انتهايي نوسان نداشته باشد.