واكاوي و شناسايي موانع و راهبردهاي تعامل دانشگاه شهيد چمران اهواز با محيط بيروني

هدف: پژوهش حاضر با هدف واكاوي و شناسايي راهبردها و موانع تأثيرگذار بر تعامل دانشگاه شهيد چمران اهواز با محيط پيراموني خود انجام‌شده است.روش: اين پژوهش ازنظر هدف، كاربردي و ازنظر روش‌شناسي، كيفي و مبتني بر رويكرد پديدارشناسي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه شهيد چمران اهواز است كه از بين آن‌ها هشت نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند براي مصاحبه‌هاي عميق انتخاب شدند. داده‌هاي گردآوري‌شده از طريق اين مصاحبه‌ها با استفاده از چرخه تجزيه‌وتحليل اطلاعات كرسول تحليل شدند. يافته‏ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه وضعيت كنوني دانشگاه شهيد چمران اهواز در ارتباط با تعامل با محيط پيراموني خود در دو مضمون اصلي «اعضاي هيئت‌علمي و دانشجويان» و «موفق نبودن دانشگاه در حوزه پژوهش» قابل‌بررسي است. همچنين، عوامل آسيب‌زا در زمينه تعامل دانشگاه با محيط پيراموني در شش مضمون شامل «نگاه تبعيض‌گونه مركزنشينان به استان خوزستان»، «جابه‌جايي جمعيتي بعد از جنگ»، «نااميدي مردم نسبت به بهبود امور استان»، «عزل و نصب‌هاي نادرست در نظام مديريتي دانشگاه»، «سياست‌گذاري سازمان سنجش در جذب منطقه‌اي و بومي دانشجويان» و «عدم وجود تركيبي داخلي و خارجي در جذب هيئت‌علمي» شناسايي شدند. در مقابل، عوامل فرصت ساز در دو مضمون «وضعيت استراتژيك استان خوزستان» و «برند دانشگاه جندي‌شاپور» استخراج شد. در نتيجه‌گيري حاصل از يافته‌ها، راهبردهاي مؤثر در زمينه تعامل دانشگاه شهيد چمران اهواز با محيط پيرامون خود در چهار دسته راهبرد عمومي، منطقه‌اي، علمي و بين‌المللي و درون دانشگاهي طبقه‌بندي شد. نتيجه‏گيري: دانشگاه شهيد چمران اهواز با پتانسيل‌هاي موجود، مي‌تواند نقش مؤثرتري در توسعه منطقه ايفا كند. براي تحقق اين هدف، پيشنهاد مي‌شود شوراي دانشگاه كميته‌اي تخصصي تشكيل دهد تا راهكارهاي پيشنهادي را پيگيري و ارزيابي كند. اين كميته با مشاركت نمايندگان هيئت‌علمي، دانشجويان، كاركنان اداري و نمايندگاني از صنايع و سازمان‌هاي دولتي استان، مي‌تواند به‌عنوان يك‌نهاد هماهنگ‌كننده عمل كند.