شناسايي و اولويت‌بندي مؤلفه‌هاي اصلي مباني سياسي - اجتماعي آموزش ‌عالي ايران؛ با تأكيد بر انتظارات دولت

آموزش عالي در جوامع، نهاد بسيار مهمي را تشكيل مي‌دهد، نه‌تنها به‌لحاظ اينكه تربيت نخبگان را برعهده دارد و مبنايي را براي جامعه‌اي برخوردار از فناوري مهيا مي‌سازد، بلكه از اين منظر كه مهم‌ترين نهاد فكري است كه تأثير بسيار گسترده‌اي بر فرهنگ و امور سياسي دارد. هدف پژوهش، شناسايي و اولويت‌بندي مؤلفه‌هاي اصلي مباني سياسي ـ اجتماعي نظام آموزش ‌عالي ايران با تأكيد بر انتظارات دولت بود كه به‌ روش كيفي و با استفاده از رويكرد فراتركيب انجام شد. ابزار جمع‌آوري اطلاعات منابع اسنادي و جامعه آماري تمام منابع علمي معتبر منتشر شده داخلي مرتبط با موضوع پژوهش براي سال‌هاي 1380 تا 1400 بودند. روش نمونه‌گيري پژوهش، هدفمند و براساس ابزار برنامه مهارت‌هاي ارزيابي حياتي بوده و براي گردآوري و تحليل داده‌ها از الگوي هفت مرحله‌اي ساندلوسكي و بروسو (2007) استفاده شد. دستاورد پژوهش شناسايي و مقوله‌بندي پنج مؤلفه اصلي مباني سياسي ـ اجتماعي آموزش‌ عالي با تأكيد بر انتظارت دولت شامل؛ توسعه شهروندي، جامعه‌پذيري سياسي، مشاركت سياسي، توسعه سياسي و توسعه پايدار بود. همچنين براساس نتايج آزمون آنتروپي شانون مؤلفه‌هاي اصلي توسعه پايدار، توسعه شهروندي، جامعه‌پذيري سياسي، توسعه سياسي و مشاركت سياسي در مطالعات داخلي از اولويت اول تا پنجم برخوردار بودند. در پايان، مبتني‌بر دستاوردهاي پژوهش پيشنهادهاي مقتضي ارائه شد.