باززايش والايي در چيدمان هاي نوري اولافور الياسون

مقاله پيش رو با هدف شناسايي والايي معاصر در چيدمان هاي نوري اولافور الياسون بر آن است تا پتانسيل هاي متفاوت نور در آثار هنرمند را شناسايي كند.  روش پژوهش حاضر، از نوع كيفي و از منظر هدف، كاربردي است كه با شيوه توصيفي، تحليلي با روش گردآوري اسنادي تدوين شده است. اولافور الياسون در آثار چيدماني بزرگش با بهره گيري از عناصري چون نور، آب و دماي هوا فضاهاي غوطه‌وري را ايجاد مي‌كند كه مخاطبينش را شگفت زده مي‌كند و در آن‌ها تجربه حسي و عاطفي بازديدكننده تعيين‌كننده مي‌شود. هنر مبتني بر نور الياسون، تماشاگران را مسئول مي‌سازد و آن‌ها را ترغيب مي‌كند تا وارد يك وضعيت هوشياري بالا شوند.  استفاده هاي هنري از نور هويت مادي آثار الياسون را دگرگون مي‌كند و شخصيتي پر انرژي به آن مي بخشد كه بيننده مي‌تواند ارتباطي ژرف و معنا دار را تجربه نمايد. نتايج پژوهش نشان داد، چيدمان هاي نوري  الياسون مي‌توانند نمايانگر والايي معاصر باشد؛ الياسون با ساختارشكني سنت رمانتيك، درك  بيننده از امر والا را تشديد مي‌كند به نحوي‌كه در آن مي‌تواند خودش را در اين ادراك قوي مشاهده كند و دوباره با قدرت والايي موجود در پديده‌هاي طبيعي به شكل واسطه اي  ارتباط برقرار كنند.