تحليل سبك روايي داستان پست مدرن فارسي بر اساس الگوي نشانه معناشناسي گريماس (مطالعۀ موردي داستان كريستين و كيد و شازده احتجاب از هوشنگ گلشيري)

زمينه و هدف: يكي از نظريه پردازان ساختارگرا، آلژير داس ژولين گريماس[1] زبان‌شناس اهل ليتواني است كه از معروفترين نظريه پردازان معناشناسي در حوزۀ روايت شناخته شده است. هدف پژوهش حاضر بررسي نظام نشانه معناشناسي گريماس در دو اثر برجستۀ گلشيري ميباشد. روش پژوهش: روش انجام تحقيق حاضر، توصيفي- تحليلي بر مبناي مطالعات كتابخانه اي است كه با تكيه بر رويكرد نشانه معناشناسي گفتماني گريماس، به بحث و بررسي خواهد پرداخت. جهت دستيابي به اهداف پژوهش دو داستان كريستين و كيد و شازده احتجاب بصورت كامل مطالعه شده است. يافته هاي پژوهش: رمان كريستين و كيد و شازده احتجاب بدليل ساختار روايي پيچيده و برخورداري از مؤلفه هاي پست مدرنيستي مانند عدم قطعيت، زمان‌پريشي و در هم آميختن دنياي واقعي با جهان ذهني راوي (نويسنده) قابليت خوانش از منظر الگوي گريماس را دارد. نتايج پژوهش: رمان كريستين و كيد با تأكيد بيشتر نويسنده بر جنبه هاي عاطفي، روحي و دروني شخصيتهاي داستاني از جمله راوي و كريستين، رويكردي از الگوي شوشي (عاطفي) را بخوبي در خود هويدا ساخته است؛ در رمان مذكور تأكيد و توجه گلشيري بر عوامل عاطفي و حسي ادراكي سبب ايجاد نوعي كنش عاطفي ميان راوي و كريستين شده است و در رمان شازده احتجاب خويشكاري و تأكيد اصلي نويسنده بر نشان دادن كنشهاي كنشگران اصلي اعم از كنشگران حاضر در داستان و زنجيرۀ روايي تقابلي ميان اين شخصيت‌هاست.