مقاومت سلبي و ايجابي در تذكره‌‌الاولياء عطار

تصوف معطوف به نجات آحاد جامعه است و براي مديريت جامعه برنامه‌ مدوني ندارد؛ اما اين بدان معنا نيست كه عرفا نيز نسبت به شرايط اجتماعي و سياسي اطراف‌شان بي‌توجه بوده‌اند. در اين پژوهش تلاش شده با بازخواني و بازسازي مفهوم مقاومت فوكويي نشان داده شود كه چگونه بخش اعظم حكايت‌هاي تذكره‌‌الاولياء در دايره‌ بازي بزرگ مفهوم قدرت و مقاومت قرار مي‌گيرد و فريدالدين عطار چگونه با طراحي بدن‌هاي متنوع، روش‌هاي مقاومت صوفيه را بازنمايي مي‌كند. برخي از اين بدن‌ها از شيوه‌ مقاومت سلبي و برخي ديگر از شيوه‌ مقاومت ايجابي استفاده مي‌كنند و گاه مي‌شود كه در يك رفتار بدني هر دو وجه سلبي و ايجابي مقاومت آشكار مي‌شود. انتخاب تذكره‌‌الاولياء بدان جهت است كه اين اثر دربردارنده‌ عصاره‌ انديشه‌هاي عطار است. او تجربه‌هاي زيستي و نوشتاري متعدد را در آثار قبلي خودش به نمايش مي‌گذارد و اينك در بخش‌هاي پاياني عمر تذكره‌‌الاوليائي را مي‌نويسد كه زيرمتن بسياري از زبرمتن‌هاي صوفيه‌ دوره‌هاي بعدي است. با اين هدف، ابتدا حكايت هاي عطار را كه در بردارنده‌ مفهوم مقاومت است بررسي و مصاديق آن را استخراج شده است. در مرحله‌ بعد، از طريق طبقه بندي آن ها در چند گروه، مصاديق مقاومت سلبي و ايجابي را در آن ها مشخص شده است.در مرحله‌ نهايي نيز گزارش‌هايي از تحليل هاي انجام شده ارائه شده است.