بررسي تأثير رهبري دانش بر كارآفريني سازماني، نقش ميانجي گر نوآوري سازماني

رهبري دانش به معني به‌كارگيري دانش جديد در جهت ايجاد شيوه‌هاي نوين در سازمان است. اين نوع رهبري بايد در جهت كسب، ايجاد و يا تسهيم دانش گام بردارد. پژوهش حاضر ضمن بررسي تأثير رهبري دانش بر كارآفريني سازماني، نقش ميانجي گر نوآوري سازماني را در اين رابطه موردبررسي قرارداده است. نوع پژوهش ازنظر هدف كاربردي و به لحاظ ماهيت روش كار توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه كاركنان گمرك استان اردبيل به تعداد 203 نفر بوده كه از روش سرشماري به‌جاي نمونه‌گيري در اين پژوهش استفاده گرديد كه درنهايت تعداد 198 پرسشنامه قابل تجزيه‌وتحليل به دست آمد. براي گردآوري داده‌ها از ابزار پرسشنامه استفاده شد كه روايي و پايايي آن‌ها با استفاده از روايي محتوايي و ضريب آلفاي كرونباخ بررسي و مورد تائيد قرار گرفتند. داده‌هاي به‌دست‌آمده با استفاده از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري و تحليل مسير مورد بررسي قرار گرفتند، كليه مراحل توسط نرم‌افزارهايSPSS و Amos محاسبه گرديد. نتايج تحقيق نشان داد كه نوآوري سازماني در تأثير رهبري دانش بر كارآفريني نقش ميانجي گر دارد و رهبري دانش بر كارآفريني سازماني و نوآوري سازماني تأثير مثبت و معناداري دارد و همچنين نوآوري سازماني بر كارآفريني سازماني تأثير معناداري داشت. يافته هاي اين پژوهش مي‌تواند در حركت  سازمان‌ها به سمت توجه بيشتر به نقش رهبري دانش بر كارآفريني مؤثر واقع گردد.