كليدواژه :
منع تفكر در ذات خدا , فلسفه منع از تفكر , ذات خدا , فلسفه‌هاي معرفتي , فلسفه‌هاي غيرمعرفتي , عقل‌گرايان , ظاهرگرايان
چكيده فارسي :
يكي از مسائل مهم خداشناسي شناخت ذات باري تعالي است كه در متون ديني از تفكر و تعقل در اين زمينه منع شده است. اين ممنوعيت سبب شده است سؤالاتي درباره فلسفه نهي و منع از خردورزي در ذات خدا ايجاد شود. مسئله اين تحقيق بررسي تطبيقي فلسفه منع از خردورزي در ذات خدا در دو رويكرد عقل‌گرايانه و ظاهرگرايانه است. روش تحقيق در اين پژوهشِ مسئله‌محور نظري است و به توسعه داده‌هاي پيشيني مي‌پردازد. اطلاعات موردنياز اين تحقيق از طريق مطالعه كتابخانه‌اي و به‌ويژه در متون ديني و تحليل عقلي اصطياد شده است. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد كه فلسفه‌هاي معرفتي (دليل‌گرايانه) كه به ادراك‌ناپذيري ذات خدا و محدوديت عقل در شناخت ذات خدا دلالت دارند و فلسفه‌هاي غيرمعرفتي (علت‌گرايانه) كه از ايجاد مشكلات و پيامدهاي ناگوار و اختصاص منع از تفكر به غيرمتخصصان حكايت دارند موجب شده‌اند متون ديني به منع از تفكر در ذات الهي بپردازند.
